December.
Het is voor mij bij tijden een cruciale maand.
20 jaar terug in december werd ik voor het eerst van mijn leven tante.
Bram werd geboren.
Wat heeft die (ondertussen boom van een kerel) voor een hoop vreugde gezorgd!
19 jaar terug gingen Bert en ik samenwonen.
Een goeie week voor kerst leenden we de bus van mijn broer en verhuisden we mij, mijn boeken en Tijger naar Zeewolde.
De maandag na dat weekeinde begon ik bij mijn nieuwe werk op AZC Zeewolde; en viel daar middenin een arbeidsconflict dat "mijn" afdeling had met de leidinggevende.
Vanuit het warme Emmen, waar iedereen mij kende, naar Zeewolde.
Ik kende alleen Bert.
Wat verlangde ik naar mijn eigen Super De Boer, waar ze me kenden.
Bij de Albert Heijn hier in het dorp was het anders.
Gelukkig leerde ik al gauw mensen kennen.
Joke, waarvan ik NU nog weet wat ze die eerste maandagmorgen in december aanhad, is nog steeds een goeie vriendin.
Trouwens, ook in november gebeuren er soms prachtige dingen: vijftien jaar terug werd Esther geboren!
Dat werd alleen maar overtroffen door de geboorte van Rien in mei, acht jaar terug...
Zes jaar terug, ik werkte al een poos voor Humanitas, werd op deze dag mijn leidinggevende ontslagen. Vanwege onder andere mijn verhaal en de bewijzen die ik kon leveren.
Op Facebook zie ik bij de herinneringen dat ik weliswaar enorm opgelucht was, maar dat ik me ook realiseerde dat in deze situatie niemand de winnaar was.
Uitgeput dacht ik; 14 dagen kerstvakantie en dan kan ik er weer tegenaan.
Maar toen begon het pas.
Een enorme burnout die ruim een jaar duurde was het gevolg.
Gelukkig trof ik ook in die periode weer geweldige mensen.
Mark en Tiny werkten samen om het voor mij zo gemakkelijk mogelijk te maken.
Tijdens mijn reïntegratie letten Tiny en Doeko op me, zodat ik stap voor stap de moed kon pakken om vijf jaar terug, eind december, jawel, voor het eerst mijn vrijwilligers weer te ontmoeten.
Astrid zorgde al die tijd voor mijn project.
Vier jaar terug eind december kreeg ik mijn gastric bypass.
Gek, dat je denkt dat dat een fysieke operatie is...
Je doet het om te stoppen met groeien.
OK, ik viel af.
Maar ik groeide ook...
Daardoor was het twee jaar terug tijd om bij Humanitas te vertrekken.
Dankzij Nathanya en Ton kon ik opstaan, en gaan, een nieuwe tijd tegemoet met Stof tot Nadenken.
Ik kreeg een daverend afscheid van heel veel lieve mensen die ik in die twaalf jaar Humanitas Home-Start in Lelystad had leren kennen.
In de twee jaar tijd daarna is Stof tot Nadenken uitgegroeid.
En ik ook.
Ingehuurd door EVC Vigor heb ik me in een jaar tijd mogen ontwikkelen tot een vakkundig assessor en ben ik inmiddels voorzitter van de vakgroep Jeugd.
Door een bedrijf in Dronten word ik ingehuurd als "coach on the job".
Met enige regelmaat geef ik trainingen.
Daarnaast zijn er de gezellige workshops die ik mag geven: bij Carol Cox in Utrecht, hier thuis, met gastdocenten als Tiny (ja! diezelfde!) of Hester.
Ik maak mooie dingen. Nog niet genoeg naar mijn zin, maar ik heb er alle vertrouwen in dat ook dat zich gaat ontwikkelen. Ideeën genoeg...
Van waar ik vandaan kom, tot waar ik nu sta; waar ik vooral dankbaar voor ben zijn die mensen die ik op mijn pad krijg als ik dat nodig heb.
De eerste ontmoeting in een donkere koude decembermaand met Joke. De steun van Mark, Tiny en Doeko. Nathanya en Ton die precies datgene boden waar ik behoefte aan had.
Ik kwam er niet voor naar de polder, voor al die veranderingen.
Ik kwam voor Bert. Ik dacht, we gaan gewoon gezellig samenwonen.
Geen moment had ik me kunnen voorstellen hoe het zou zijn.
Hoe het zou gaan.
Een hoop beleefd.
Domweg gelukkig zijn in de Dapperstraat.
Begrafenissen voorbereiden en bijwonen.
Nieuwe kinderen verwelkomen in de familie.
Nieuwe vrienden en vriendinnen verwelkomen in de familie en daarbuiten.
Aan de Grand Canyon staan.
In Mercedessen zitten.
Burnout van hem, burnout van mij.
Nieuwe ontwikkelingen.
Stof tot Nadenken.
Verdiepen, verbinden.
En onderaan de streep?
Domweg gelukkig in de Dapperstraat.
Met Bert.
#hildaishappy
#mazzelkontindedapperstraat
