Na twee jaar Quilten Speciaal zit het er bíjna-bijna op.
De eindopdracht is bíjna-bijna af, nog een verhaaltje voor het boek voor de tentoonstelling, nog wat details erbij, maar verder is het af.
Na februari is deze opdracht zo goed als de enige geweest waar ik aan heb gewerkt; zo niet met de vingers dan toch zeker in het hoofd.
After two years artquiltclasses its almost-almost done.
The final assignement is almost-almost finished; just a text for the book at the exhibition where its presented, some details left, but other than that, its finished.
Since February this assignment is as good as the only one I've been working on, if not with the fingers then most certainly in my head.
Want wat is het veel denkwerk tussen-de-bedrijven-door.
Voordat het vanuit mijn hoofd richting de vingers is, draaien hart en hoofd overuren.
Hart, omdat er zoveel van mijzelf in zit.
Van mijn verdriet rondom verlies; hoe daarmee te doen? Hoe daarna en daarmee verder?
Dat uitdrukking geven binnen voor mij stevige kaders, da's wel even werk.
Ook heel fijn, zo'n kader, heb ik gemerkt.
Because MAN is this a lot of thinking in-between-work.
Before it finds its way out of my head toward my fingers, my head and heart are working overtime.
Heart, because there's so much of myself in it.
All my grieve around losses; how to deal with that? How to continue after and with that grieve?
To express that within the assignement, that's quite a job.
I like those assignements, I noticed...
Voor mij was heel duidelijk dat er naast dit stuk over dood, ook een stuk over leven moest komen.
De dood niet het laatste woord.
"Sterk als de dood is de liefde", de tekst die ten grondslag ligt aan de stukken, is mij na al dit hart-hoofd-en handenwerk nog dierbaarder geworden.
To me it was very clear that next to this piece about death, there just HAD to be a piece about life.
Death cannot have the final word.
"Strong as death is love", the text that is the base of these pieces, has grown even closer to me after all this work with my heart, head and hands...
Twee tuniekachtige producten zijn klaar.
De twee standaards om ze op te hangen zijn klaar.
Die heeft Bert gemaakt.
Two tunic-like products are ready.
Two standards to hang them on are ready.
Bert made those.
En nu gaat het knagen beginnen, waarvan ik weet dat het komt.
Is het mooi genoeg?
Breng ik over wat ik wil?
And there is the knawing in my head. I know its coming.
Is it good enough?
Am I transfering what I want to say?
Na zo'n groot project als dit doe ik graag wat andere dingen met mijn handen.
Ik ga opruimen.
Die rommel in mijn naaikamer ben ik hélemaal zat.
Dozen op de grond, lappen overal, draden en stukjes stof, bah.
After a big project like this I like to do some other stuff with my hands.
I am going to tidy up the place!
I am sick and tired of that mess in my sewingroom!
Boxes on the ground, big and small pieces of fabric everywhere, threads, yuck.
Ruimte heb ik nodig.
Dus.
Gaan er boeken weg.
Dat levert 7 lege planken op.
Daar kunnen 15 nieuwe opruimboxen in, die ik dan ook onmiddellijk heb besteld.
I need space.
So.
Books are going out!
That brings me 7 empty shelves!
So there's room for 15 more clean up bins! Which I ordered right away...
Word ik daar even blij van.
Opgeruimd huis, opgeruimd hoofd.
Tijd voor een nieuw project.
Now THAT makes me happy!
Tidy house, tidy head.
Time for a new project!
En vol spanning uitkijken naar de ATT in Deventer!
Zie ik jou daar ook?????
Plus, looking ahead for the ATT in Deventer!
Will I see you there???
