woensdag 22 mei 2024

de boodschappen

 Bij ons thuis doet Bert vaak de boodschappen. 

Dat vind ik fijn.

De supermarkten zijn voor mij namelijk een bron van overprikkeling. Soms vind ik het leuk, maar meestal niet.

Ik ga WEL graag naar boekenwinkels, en af en toe een kledingwinkel of een curiosawinkel, maar supermarkten? 

In Zeewolde was het al net als hier in Ommen: zeker in de zomer volgepakt met toeristen die vanaf de camping hun boodschappen moeten doen en het héél leuk vinden om eens even de plaatselijke supermarkt te bekijken. Onze Jumbo speelt daar handig op in: in het looppad allemaal Ommen-dingen, leuke frutsels, bloemen, wat boeken.

Maar ik word er niet blij van. Je kunt het je vast wel voorstellen: als ik van mijn werk kom na twee of drie cliënten en ik ben moe, dan wil ik niet ook nog die winkel in met allemaal mensen die de winkel eens leuk aan het bekijken zijn. 



Daarom, blij dat Bert het meestal doet.

En als dat een week of wat niet lukt, kijk ik gauw welke winkel het eerst kan bezorgen... 

Achter de computer, in mijn rustige kantoor bedenk ik wat we willen eten, ik check de aanbiedingen, en ik bestel. 

Overmorgen komt er voor een week eten. 

En daarna mag Bert het weer doen!


zondag 12 mei 2024

Hart voor Bart

 

Bart is lid van onze Mercedesclub.

We kennen elkaar al jaren. We zien elkaar bij toertochten, meetings en technische dagen.

Bart is glaskunstenaar. Hij maakt schitterend glas in lood.

Ik ben textielkunstenaar. Bij onze bijeenkomsten spraken we elkaar regelmatig over onze kunstwerken. Dat waas zeer inspirerend.

Een kleine drie jaar terug keek ik ineens vreemd tegen hem aan. Alsof er iets anders aan hem was.

Ik appte die avond om te vragen of hij OK was?

Nee. Bart had de diagnose Parkinson gekregen.

Vreselijk.

Nog een paar jaar functioneerde hij aardig goed. Hij maakte nog steeds prachtige ramen, rustte af en toe wat meer, ging boksen, en was nog steeds vrolijk op de meetings.



Het begon wel wat te drukken. Ook op het gezin.

Dit voorjaar viel Bart van de trap. Hij brak en kneusde van alles. Hij moest naar het ziekenhuis en ineens ging het een heel stuk slechter.

De Parkinson lijkt ineens veel moeilijker te bestrijden, in combinatie met pijn.

De snelle neergang is mensonterend.

De invloed op vrouw, kinderen en kleinkinderen is enorm.

Bart woont (nu) niet thuis, maar in een revalidatiecentrum.

Weliswaar wist het gezin dat dit een keer zou komen: niet meer thuis kon wonen. De steile trappen in het prachtige jaren-30 huis waren voor hem al lastig geworden.

Het gaat mij aan mijn hart: de impact van Parkinson.

Onze flamboyante vriend Bart, kunstenaar, altijd belangstellend.

Ik wil voor hem deze actie starten. Doe jij mee?

Verkoop je eigen kunst, doneer, alles mag. Doneer bij “Hart voor Bart”!