Ik heb er amper woorden voor.
Toch komen ze hieronder.
Een week geleden zat ik volop in de stress: heb ik alles?
Staat alles klaar?
Mijn to-do-and-take-lijst werd korter en korter, en donderdagmorgen was het dan zover: op naar de Patchwork- en Quiltbeurs in de Broodfabriek in Rijswijk. Met één auto, dacht echt niet dat dat zou lukken, maar toch! Alles zat erin.
Op foto 1 zie je een vage man alles meenemen... (dat is Bert, zonder hem was dit niet gelukt!)
Lieve vage man hielp met alles ophangen, en zo neerzetten dat het op z'n best tot z'n recht kwam.
De zus van vage man, Marian, was van vrijdagmorgen tot zondagavond mijn steun en toeverlaat. Zonder haar was dit NOOIT gelukt! Dank je wel Marian!
Ik ben bijzonder trots en dankbaar dat jullie allemaal zijn gekomen, voor de mooie woorden, de mooie gesprekken en de steun.
Het was heerlijk om alle textielmensen weer te zien, al heb ik wel het gevoel dat ik veel te weinig heb kunnen rondkijken.
Dank aan Jobina De Boer voor het uitnodigen en de steun die je me hebt geboden bij het uitzoeken van het werk!
Nog meer dank aan Hilde van Schaardenburg die mij heeft laten geloven in mijn eigen werk.
Ik vond het heel fijn om met mensen te spreken die ik nog kende van Quilten Speciaal 14: jullie maken prachtige werkstukken, ik ben nog even gauw gaan kijken.
Ik weet nog dat ik wilde stoppen bij QS 14: mijn werk kon toch niet goed genoeg zijn. Het week zo af van dat van de anderen...
Ondertussen weet ik dat daar mijn kracht ligt.
Ik wijk niet af. Ik ben wie ik ben.
Ik maak daarom kunst zoals ik ben.
Dank aan iedereen die in mij gelooft.
Had ik nou amper woorden???