donderdag 27 september 2018

Pippi-pilletje/ Pippi-pill

Pippi-pilletje/ Pippi-pill

Gisteren waren we weer bij elkaar aan tafel, de dames en ik.
Onze vraag aan elkaar was: "Wat heb je al heel lang bewaard?"
Dat kon iets materieels zijn, maar ook een hele mooie herinnering of een verzameling...

Yesterday we met again at my kitchentable, the ladies and I.
Our question to eachother was: "What did you save for a long time?"
It could be something material, but also a very dear memory or a collection.

Ik kijk altijd bijzonder uit naar deze ontmoetingen. Ik vind het zeldzaam verrijkend om met elkaar over zinvolle dingen te praten, en het geeft me een heel fijn gevoel dat we dit elkaar kunnen bieden.

I always look out to this meetings. I think its very enriching to talk to eachother about meaningfull subjects, and it gives me a very good feeling that we can offer this to eachother.

Vooraf had ik natuurlijk de tafel mooi gemaakt, en... mijn eigen schatten verzameld.
Een damasten tafelkleed, een schitterend jaren 50-bloesje dat mijn oma heeft gedragen en dat ik in mijn puberteit van haar kreeg en veel heb gedragen; mijn versierde schoentjes, mijn lange fair-isle vest, een paar oorbelletjes en een mooie ketting.

Off course I prepared everything and made my table look beautiful. And I collected my own treasures: a damast tablecloth, a beautiful fiftiesblouse that once was worn by my grandmother, given to me in my teens, and worn a lot; my embellished shoes, my long fair-isle cardigancoat, some earrings and a pretty necklace.


En dan de verhalen... en de vragen aan elkaar... de kwetsbaarheid die we elkaar kunnen laten zien maar ook de enorme kracht die ons aan tafel verandert.
We sterken elkaar, zoeken naar mogelijkheden, vinden eenheid en groeien.
Je ziet het in lichaamstaal, hoort het in stemmen, het is tastbaar.

Then come the stories... and the questions we ask... the vulnerability we are able to show eachother and also the enormous strength that changes us right then and there.
We empower eachother, look for possibilities, find unity and we grow.
You can see it in body language, hear it in the voices, it is tangible!

We vragen elkaar naar sterke vrouwelijke rolmodellen, omdat we dat zelf ook willen zijn voor anderen. We kijken waar het haakt, waar het raakt, en we lachen heel wat af.
Oma's blijken bijzonder belangrijk. Net als de rol die moeders hebben, tantes, juffen, de familiebanden, hoe die ons vormen, wat we er mee willen en kunnen.

We ask eachother about strong female rolemodels, because we ourselves want to be a strong female rolemodel for others too. We look at where it sticks, where it sands, and in the meantime share laughter.
Grandma's appear to be very important. Just like the role of mothers, aunts, teachers, the familie ties, how they shape us, what we want to do with it.

Er komt een prachtig woord in mijn herinnering als we het hebben over warme en steunende momenten die ons opbouwen zoals bij een huwelijksfeest, een afscheid, waar we allemaal lieve mensen om ons heen hebben die mooie dingen over ons zeggen.
Ik hoorde het iemand zeggen: neem een Pippi-pilletje als je je dat lastige mens voelt.
Wanneer je sterk voor je mening opkomt, voor wat jij belangrijk vindt, kunnen mensen soms zó naar op je reageren dat je de neiging voelt om in je schulp te kruipen.
Neem dan een "Pippi-pilletje"; denk even terug aan al die mooie dingen die over jou zijn gezegd. Denk terug aan die warme versterkende fijne momenten.
Pippi Langkous was ook lastig. Ze deed waar ze zin in had, maakte het de volwassenen om haar heen moeilijk, maar was tegelijkertijd een warme, stoere en dappere meid.
Waar we ons aan kunnen spiegelen.

A beautiful word comes to my mind when we talk about warm, supportive moments that build us up like at a weddingparty, a goodbye, where all the people we love are gatherred and they all say beautiful things about us.
I heard somebody say, have a Pippi-pill if you feel like that troublesome person.
When you come up strongly for your opinion, for what you hold very dear, important, people can react in such a nasty way that you feel like crawling into your shell. 
Have a Pippi-pill; think back to all those great things said about you.
Think back to all those warm, empowering great moments.
Pippi Longstocking was troublesome too. She did what she felt like, troubled the adults around her, but was a warm, cool, strong and brave girl too.
Where we can mirror ourselves to.


Neem een Pippi-pilletje.
Denk even terug aan die sterke vrouwen die jou voorgingen.
Denk je in hoe jij wilt zijn.
Wees je eigen Pippi!

Have a Pippi-pill.
Think back to all those strong women who preceeded you.
Thinke at how you want to be.
Be your own Pippi!

zaterdag 8 september 2018

Vol dankbaarheid/ full of gratitude

Vol dankbaarheid/ full of gratitude.

Het certificaat is ontvangen.
Het eindwerkstuk hangt in de Lebuïnuskerk in Deventer op de ATT van het Quiltersgilde.
Op het koor staat het daar, uit te nodigen om alle prachtige stukken van Quilten Speciaal 14 te bewonderen.

The certificate is received.
The endpiece is hanging in the Lebuïnuschurch in Deventer at the big exhibition of our national Quiltersguild.
It stands there in the choir of the church, inviting people to admire all the beautiful pieces from our group from the artquiltgroup Quilten Speciaal 14.

Nog maar 3 jaar geleden dat ik voor het eerst in mijn leven naar een quilttentoonstelling ging. Samen met mijn moeder ging ik de kerk binnen en we werden overweldigd door alle quilts die er hingen, en vooràl door de jassen van Marijke van Welzen!
Sinds ik een jaar of 12 ben versier ik kleren. Eerst om gaatjes te repareren, later ook voor het mooi.
Deze jassen benamen me de adem.
En de rest van de tentoonstelling, daar in die schitterende kerk, werkte daar hard aan mee.
Mijn moeder zei, wacht maar, over een poosje hangt daar ook mooi werk van jou. Ik dacht, tuurlijk mam. Dat moet je ook wel zeggen, je bent mijn moeder :-)

Only 3 years ago I went to a quiltexhibition for the very first time in my life. Together with my mom I went into that same church and we were flabbergasted with all the quilts on display, and especially by the coats Marijke van Welzen made!
Since my 12th I embellish clothes. At first it was to repair little holes. Later also just for fun and to make it pretty.
These coats took my breath away.
The rest of the exhibition, in that beautiful church, cooperated greatly to enhance that impression!
My mom said, you just wait and see; in a while some beautiful work from your hands wil hang there too! I thought, sure, mom. You have to say that, you're my mother :-)

Een jaar later hing in Den Bosch mijn eerste tweeluik.


Het jaar daarna mocht ik meedoen met Quilten Speciaal 14.
Ik ben een geluksvogel met opleidingen. Toen ik de kleuterkweek ging doen, was ik van de laatste lichting voor de kweek opging in de Pabo. Toen ik theologie ging studeren, heb ik aan alle kanten mazzel en medewerking gehad. En nu met QS 14 opnieuw: we zijn de laatste lichting...
Na ons stopt deze opleiding. Het Quiltersgilde is bezig om stappen te zetten naar een vervolg.
Ik heb het gelukkig nog mee kunnen pikken; wat heb ik hier ongelofelijk veel aan gehad. Ik ben er heel veel mee opgeschoten. De docenten, de ondersteuning, de collega's, ik heb heel veel geleerd van iedereen.

One year later my first diptych was hanging at the exhibition in Den Bosch. The year after that I was allowed to join the artquiltclasses of the Guild: Quilten Speciaal 14.
Now, I have a lot of luck when it comes to education. When I started the education for  kindergartenteacher my class was the last one before it was incorporated in a broader teachers training. When I started studying theology, I received luck and cooperation on all fronts and levels. And now with QS 14 its the same: we are the last group before these classes come to an end. After us it stops. The Quiltersguild is busy thinking about what's next.
I am so happy I could join; I learned so so much! The teachers, the supporters, my co-students, I learned so much from everybody.

En nu is de opleiding af.
Certificaat is binnen.
Eindwerkstuk hangt.
We zijn weer samen naar Deventer gegaan, mijn moeder en ik.
Ik was er zenuwachtig van, maar had die foto al gekregen die je hierboven ziet...
Ereplaats. Zo ervaar ik dat ook...

Drie jaar terug nog maar...

We liepen richting koor en zagen het werk staan, op de verhoging.
We vielen allebei stil, mijn moeder en ik.
Niet te geloven.

Het had precies de uitstraling die ik bedoeld had.
"Sterk als de dood is de liefde."

And now the classes are done.
Certificate received.
Endpiece is on display.
We went, together again, to Deventer, my mom and I.
I was nervous, but I already got that photo you see up there.
A place of honour. That's how I experience it.

Only 3 years ago...

We walked towards the choir and there it was; at the elevation.
We both went silent, my mom and I.
Unbelievable.

It had the exact appearance I meant it to have.
"Strong as death is love."

Foto's van het werk/ pictures of the piece:
"Sterk als de dood"/ "Strong as death"






Foto's van het werk/ pictures of the piece
"Sterk als de liefde" / "Strong as love"