Het nieuwe jaar is alweer een maand oud.
En mijn voornemen om dit jaar met verbinding te werken is alleen maar sterker geworden.
Steeds meer wordt het een rode draad, die ik in mijn werk met cliënten oppak waar het zich voordoet.
Het mooie is dat ik zie hoe mensen ermee aan het werk gaan: ze passen toe waar dat gaat.
In relaties, op het werk, en, wat ik eigenlijk nog meer winst vind, met zichzelf.
Een nieuwe cliënt zegt, ik ben alleen maar hoofd. Ik wil mijn hart vinden.
Een ander noemt dat ze graag wil weten hoe het komt dat ze met al haar kundigheid en kwaliteiten alleen maar wil vluchten als mensen boos op haar worden. Door het basisschema van de Transactionele Analyse met haar te bespreken vallen de kwartjes. Ze gaat meer aandacht geven aan haar vrije kind.
Voor mijzelf gaat verbinding ook steeds meer spelen. Goed twee jaar na onze verhuizing naar Ommen sluit ik me aan bij een netwerk voor ZZP-ers en maak daar verbinding. Geholpen door mijn fijne ZZP-fotograaf-buurvrouw. Waar ik vanaf dag 1 verbinding mee had.
Verbinding en spelen in één zin: ik deed het niet expres maar voor mij is dat essentieel.
Ik geloof heel sterk in spelen. Vaak kijk ik met mensen naar waar ze als kind blij van werden.
Wat deed jij graag? Speelde je liefst buiten? Knutselde je graag? Bouwde je graag met Lego? Las je veel? En vooral: waar is dat gebleven?
In onze grotemensenwereld vergeten we vaak om te spelen.
"Spelen is voor kinderen", zeggen we dan met onze grotemensenratio.
Ik heb er een goeie oplossing voor. Als je het genant vindt om te zeggen dat je speelt, noem je het gewoon anders.
Als je vroeger veel buiten speelde, ga je lekker wandelen, rennen, fietsen, voetballen. Je werkt als een flink groot mens aan je gezondheid! Niemand die ziet dat er vanbinnen een héél blij kind aan het spelen is. Maar je krijgt er hetzelfde gevoel bij.
Ik was van de boeken. Als kleine peuter haalde ik ze uit de kast en deed net of ik las. Het boek ondersteboven. Nog steeds lees ik heel graag. Al komt het daar niet zoveel meer van.
Als kleuter borduurde ik mijn eerste matje. Als kind van 8 leerde ik breien.
Ik speel graag met stofjes en met wol. In grotemensentaal zeg ik dat ik textielkunstenaar ben.
Door te spelen word ik blij. Ik raak in een flow, merk dat mijn creativiteit wordt aangesproken (ook omdat ik niet kan meten en wel oplossingen MOET bedenken!) Daardoor praten mijn linker- en rechterhersenhelft beter met elkaar. Verbinding.
Terwijl ik speel maak ik verbinding met mijzelf. Ik denk aan wat ik maak. Welke stoffen? Welke kleuren? Welke vormen? Ik speel.
En ben gelukkig. In verbinding met mijzelf.
Speel jij? Vertel!
