We hadden een opdracht gekregen op les 2 van Quilten Speciaal 14.
Het stilleven stond klaar: we mochten foto's maken maar moesten het ook natekenen en er een collage van maken.
Hier is de foto:
Daar moesten we een quilt van maken.
Ik zag er tegenop: zoveel elementen erin; ik vond het moeilijk. Gelukkig was de opdracht: Doe er mee wat je wilt: je mag het helemaal namaken of er een element uit kiezen; wat je wilt.
OK dan.
Ik dacht aan het popje.
Maar dan een gekleurd poppetje, dat ik opgevuld uit de quilt naar voren zou laten komen.
Poppetje klaar, maar ik werd niet blij van de vrag, WAAR zet je die dan op een oppervlakte neer...
Poppetje al heel snel in de prullenbak...
Ik dacht, dan dus een ander element.
Het blad, en het boek.
Ik raapte grote bladeren buiten, heb ze gedroogd, en neergelegd. Saai.
Toen besloot ik ze goudkleurig te spuiten.
Met organza eroverheen vastgenaaid in een wervelwind-quiltpatroon.
Ik werd al een heel stuk blijer.
Af was het nog niet.
Ik heb heel veel oude bijbeltjes staan.
In een opwelling heb ik achteruit zo'n oud boekje blaadjes gescheurd, die verkreukt en gerangschikt op een manier die mij goed beviel.
Toen ze vastgenaaid waren was ik geraakt door de verkreukt- en verscheurdheid van blaadjes- op- blad; een kapotgemaakt en verkreukeld "formulier om het heilig avondmaal te houden".
Er zaten ook lege plekken in.
Als theoloog dacht ik "ohooohhhhh"
Als mens dacht ik "ik laat dingen achter me die me NIETS meer zeggen"
Dat laat leegte zien.
Dat laat stilte zien.
Eem periode stil-leven.
En tegelijk: ruimte om een nieuw pad te gaan dat schitterend voor me op tafel ligt.
Ik ben, opnieuw, bijzonder benieuwd hoe het pad loopt.
En waar het gaat.
Vandaag is S er.
Ze maakt voor ons het huis schoon.
Ik ben thuis om te herstellen van de oogoperatie.
Today S is here. She cleans our house for us. I am home to recover from my eye-surgery.
Ze begint altijd boven; en werkt graag alleen.
Dus ik blijf beneden en doe wat dingen voor het werk; wat mailtjes, wat telefoontjes tot ik merk dat de ogen moe worden.
Dan brei ik wat. Zo fijn, dat kan op gevoel na ruim 40 jaar ervaring :-)
She always starts upstairs; and loves to work alone. So I stay downstairs and do some workthing, some mails, some phone-calls until I notice my eyes are getting tired. Then I knit some. So nice, I can do it without looking after 40 years of experience :-)
Als S beneden komt ga ik naar boven. In mijn naaikamer werk ik aan mijn klimaatuitdaging.
Leidraad voor mij is het nummer "Fragile" van Sting.
When S is coming down I go upstairs. In my sewingroom I work at my climatechallenge. Leading is the song "Fragile" from Sting.
Onze aarde is zo kwetsbaar. Dat wil ik in deze quilt laten zien.
Mijn idee is dat het woord "Fragile" er veel op moet komen.
De eerste poging is met zeefdrukken; tevens de eerste keer dat ik dat doe :-)
De gebruikte vitrage blijkt te fijnmazig; zowel textielverf als paintsticks drukken niet door.
Op de stof eronder komen alleen maar vlekken door.
Niet de bedoeling.
Our earth is so fragile. Thats what I want to show in this quilt. My idea is to put the word "Fragile" on it as much as possible. The first attempt is printing, also the first time I do it :-) The fabric I use is way too thick; textile paint and paintsticks don't come through. Only stains are to be seen. Thats not supposed to happen.
Vandaag probeer ik sjablonen uit te snijden met een fijn stanleymesje en twee soorten paterno.
Best een uitdaging met ogen die nog niet helemaal coördineren...
De dikke soort lukt niet; het mesje (al wat ouder) komt er niet door.
De dunne soort lukt wel.
De bril moet er bij af, en ik hang er zo'n 20 centimeter boven.
Maar het lukt!
Ook het dikke papieren sjabloon gaat mooi.
Today I am trying to cut forms with a fine knife and 2 sorts of plastic. Quite a challenge with eyes that don't coordinate very well yet... The firm plastic doesn't work, the knife does not get through it. The thinner sort works. I have to put my glasses aside, en my face is about 20 cm above it. But it works! The thick paper form works too.
S is klaar. Ze brengt de stofzuiger boven en vraagt wat ik doe; het ziet er eng uit zegt ze.
Ik zeg: "Ik worstel met kwetsbaarheid."
Ze begrijpt me natuurlijk niet dus ik leg de klimaatuitdaging uit, laat de toegezonden stofjes zien, de gelukte en niet gelukte pogingen, en zing het liedje voor haar.
Ze kent het. "Mooi", zegt ze.
S is ready. She brings the vacuumcleaner up and asks what I am doing: it looks creepy she says. I tell her that I am struggling with fragility/ vulnarability She doesn't understand off course, so I explain the climate-challenge, show her the fabrics I got, the try-outs that did and those who didn't work out, and I sing the song for her. She knows it. "Nice", she says.
Dan vraagt ze me "Waarom kies je daarvoor?"
Goeie vraag...
Then she asks me, "Why do you choose that?" Good question.
"Fragile" als leidraad.
In deze quilt, in mijn leven.
"Fragile" as a leading theme. In this quilt, in my life.
Ik denk aan hoogleraar Brene Brown.
Zij ziet een grote kracht in kwetsbaarheid.
Ik ook.
I think of professor Brene Brown. She sees great strength in vulnarability. Me too.
