Toen ik de telefoon uitzette vanmorgen dacht ik aan dit lied: Inspiratie van Mathilde Santing. De eerste regel: Hoe komt een idee ooit tot stand?
Hoe kwam dit project tot stand? Waardoor ik nu vanmorgen even uitzicht op het prachtige zonnige Lesbos had?
En zij op mijn koude witte achtertuin?
When I closed down my phone this morning I thought about this song: Inspiratie by Dutch singer Mathilde Santing. That first sentence: How does an idea ever appear?
How did this project appear? How did I this morning saw the view on beautiful and sunny Lesvos? And they saw my view, my very cold white backyard?
Onze Soroptimistengroep kreeg een verzoek van Movement on the Ground: konden wij een bijdrage leveren voor wat voorzieningen in kamp Moria? Dat wilden wij wel: maar dan graag geoormerkt voor vrouwen en meisjes. Dat kon. Van onze bijdrage werd verlichting aangeschaft voor de toiletgebouwen voor vrouwen, zodat ze veiliger waren.
Our Soroptimistgroup got a request from Movement on the Ground: could we contribute something for some facilities in camp Moria? We were willing to do that, but we asked if the money could be earmarked for women and girls. That was no problem. With our contribution they installed lighting towards the toiletbuildings for women. With that, it was saver for women and girls.
Toen kwamen de branden . Weet je het nog? Er werd opnieuw een beroep op ons gedaan. Met ons geld werd een bijdrage geleverd aan het naaiatelier voor de vrouwen.
En daar werd ik door geraakt.
Wat een prachtig doel: kleding herstellen, leren naaien, samenwerken en een bezigheid die, weet ik, helend werkt.
Then came the wildfires. Remember? We got another plead for contributions. With this money a contribution was made to the sewing workshop for the women.
And that just hit my heart.
What a wonderful goal: reparing clothes, to learn sewing, working together and an activity that I know is healing.
Waar ik word geraakt ontstaat het, inspiratie. Ik dacht, misschien kunnen ze wel een goeie naaimachine gebruiken. Ik had er namelijk nog eentje die ik niet meer gebruikte. Ik vroeg het aan Lonneke, en dat was een hit. Margriet, mijn collega-soroptimist, stelde voor om te vragen of ze nog meer spullen konden gebruiken. Inspiratie...
Lonneke vroeg aan haar collega die op Lesbos werkt waar de vrouwen behoefte aan hadden, gaf het aan ons door en we startten de actie
En wat een succes!!! Twee grote pallets en nog wat extra vol. Naaimachines, lockmachines, stoffen, garen, scharen, wol en naalden om te breien, borduurgarens, ritsen, knopen, naalden voor de machines.
When I get hit in my heart it emerges: inspiration. I thought, maybe they can use a good sewingmachine. I had one I didn't use anymore. I asked Lonneke, and she was happy. Margriet, my co-Soroptimist, suggested we asked if they could use more equipment. Inspiration...
Lonneke asked her co-worker from Lesbos, who works with the women, what they needed, told us, and we started our project
What an overwhelming succes! Two big pallets and some more. Sewingmachines, lockmachines, fabric, yarn, scissors, wool and needles to knit, embroidery yarns, zippers, buttons and needles for the machines.
Terwijl wij nog aan het bekomen waren van de overweldigende reacties, het rondrijden, het in- en overpakken en de bijkomende PR werd op Lesbos heel hard gewerkt.
While we were re-emergencing from the overwhelming reactions, the driving around to pick stuff up, packing and the PR, those women on Lesbos worked hard.
Via Lonneke kwam er een nieuwe vraag: konden wij meedenken met het opzetten van het trainingsprogramma voor de vrouwen in het naaiatelier?
Ja hoor. LEUK!!!
Ik kreeg het concept opgestuurd, en vanmorgen sprak ik met Tirza en haar collega Sophie.
Wat een inspirerend gesprek was dat. Die twee jonge vrouwen die daar programma's uitvoeren, ik heb bewondering voor ze. Ze brengen licht, hoop en perspectief.
Through Lonneke we got a new question: were we able to think along with the concept of the sewinglessons for the women?
Yes. Off course!
I got the concept in my mail, and this morning I spoke with Tirza and her co-worker Sophie. Ehat an inspiring conversation! Those two women that coordinate programmes there, I admire them. They bring light, hope and perspective.
Het motto van
Soroptimisten is het verbeteren van de rechten, de positie en het leven van vrouwen en meisjes.
Het komt allemaal samen in het naaiatelier en het trainingsprogramma van Tirza en Sophie.
Ik kon ze van wat tips voorzien, ze vertellen van de invloed van kleur op ons bestaan, de onderzoeken rondom op een creatieve manier werken met je handen en helen.
The Soroptimisten-motto is to improve rights, position and life off women and girls. It all comes together in the sewing workshop and in the program Tirza and Sophie made.
I was able to give some tips and tricks, tell them about the influence of color on our existence, and about the researches done around working in a creative way with your hands and healing.
Heb je dat weleens, zo'n moment waarop jouw eigen leven-puzzelstukjes samenvallen met een groter geheel? Dat jij, met jouw opgedane kennis, levens- en werkervaring ergens op de wereld iets kan toevoegen?
Het bood mij een diep gevoel van zin, van inspiratie. En vreugde.
Dankjewel aan alle donateurs, aan mijn collega-Soroptimisten, aan Lonneke, Tirza en Sophie!
Do you know that feeling, those moments where the pieces of your life-puzzle come together with the bigger picture? That you, with your knowledge, your life- and workexperience are able to add something somewhere in this world?
It offered me a deep feeling of sense. Inspiration, and joy.
A big thank you to everybody who donated, to my co-Soroptimists, to Lonneke, Tirza and Sophie!
#hildaishappy #andverythankful #movementontheground #soroptimist
