Oude man, witte baard...
Op de groepsapp zag ik collega's wat ideeën uitwisselen voor decembercadeautjes voor de cliënten.
Mijn
cliënten kennende, vond ik het moeilijk.
Twee
vinden cadeaus ingewikkeld: wat wordt er verwacht? Moet ik dankjewel zeggen?
Moet ik iets terug geven?
Ik
worstelde er een beetje mee.
Tot
ik gisteren, onderweg naar een cliënte langs een basisschool reed. Plein vol
kindjes met zelfgemaakte mutsjes wachtend op de Sint... mijn kleuterjuffenhart
ging er sneller van kloppen...
De
volgende basisschool onderweg kwam Sint net aan met de brandweerwagen. Hevig
gejuich en blije koppies (OK voor kindjes met ASS een rottijd, ik weet het...)
Ik
dacht, weet je wat, ik rijd in het volgende dorp even langs de Jumbo en ik koop
wat pepernoten voor de cliënten van vandaag.
Ik
kwam daardoor een minuut te laat, dat wist ik, en ik wist ook dat dat gemopper
opleverde.
"Je
bent te laat."
"Ja,
ik werd onderweg aangehouden door een oude man met baard die vroeg of ik even
een pakje wilde afleveren."
"Nóóit
doen! " zei ze.
"Nou,
deze vertrouwde ik wel," zei ik. "Oude man, lange witte baard, rode
lange jas"
Een grijns
van oor tot oor.
Later
reed ik naar de volgende cliënt. Bij hem weet je het nooit: zijn stemming is
maar afwachten.
Hij
was goed te pas, dus ik kon meteen vertellen dat ik onderweg een oude man tegen
gekomen was die mij had gevraagd om voor hem een pakje mee te nemen.
Een
oude man met baard.
"Die
ken ik niet" zei hij.
"Jawel",
zei ik, "oude man, witte lange baard, lange rode jas."
Heel
voorzichtig een mondhoek omhoog. Zonder me aan te kijken: "met zo'n
paard?"
Ja,
die!
Aan
zijn lichaamstaal zag ik dat hij dit echt leuk vond.
We
deden ons gewone programma, waarna we altijd thee drinken. De pepernoten kwamen
in een bakje, maar het deksel paste niet.
"Hoe
gaan we dat nou oplossen" vroeg ik hem.
"Mijn
vader zei vroeger, dan eten we het maar op maat" zei hij, met weer die
mondhoek omhoog.
Vervolgens
kwam de verhalen over vader, die in 2014 stierf.
Van
zijn moeder weet ik dat de band tussen vader en hem heel sterk was.
Hij
had er nooit over gesproken.
Nu
wel.
Het
ontroerde me diep.
Blij
als een kind: we hebben een nieuwe laag geraakt, hij en ik.
