Wie kent hem niet

Oude man, witte baard...

Op de groepsapp zag ik collega's wat ideeën uitwisselen voor decembercadeautjes voor de cliënten.

Mijn cliënten kennende, vond ik het moeilijk.

Twee vinden cadeaus ingewikkeld: wat wordt er verwacht? Moet ik dankjewel zeggen? Moet ik iets terug geven?

Ik worstelde er een beetje mee.

Tot ik gisteren, onderweg naar een cliënte langs een basisschool reed. Plein vol kindjes met zelfgemaakte mutsjes wachtend op de Sint... mijn kleuterjuffenhart ging er sneller van kloppen...

De volgende basisschool onderweg kwam Sint net aan met de brandweerwagen. Hevig gejuich en blije koppies (OK voor kindjes met ASS een rottijd, ik weet het...)

Ik dacht, weet je wat, ik rijd in het volgende dorp even langs de Jumbo en ik koop wat pepernoten voor de cliënten van vandaag.

Ik kwam daardoor een minuut te laat, dat wist ik, en ik wist ook dat dat gemopper opleverde.

"Je bent te laat."

"Ja, ik werd onderweg aangehouden door een oude man met baard die vroeg of ik even een pakje wilde afleveren."

"Nóóit doen! " zei ze.

"Nou, deze vertrouwde ik wel," zei ik. "Oude man, lange witte baard, rode lange jas"

Een grijns van oor tot oor.

 

Later reed ik naar de volgende cliënt. Bij hem weet je het nooit: zijn stemming is maar afwachten.

Hij was goed te pas, dus ik kon meteen vertellen dat ik onderweg een oude man tegen gekomen was die mij had gevraagd om voor hem een pakje mee te nemen.

Een oude man met baard.

"Die ken ik niet" zei hij.

"Jawel", zei ik, "oude man, witte lange baard, lange rode jas."

Heel voorzichtig een mondhoek omhoog. Zonder me aan te kijken: "met zo'n paard?"

Ja, die!

Aan zijn lichaamstaal zag ik dat hij dit echt leuk vond.

We deden ons gewone programma, waarna we altijd thee drinken. De pepernoten kwamen in een bakje, maar het deksel paste niet.

"Hoe gaan we dat nou oplossen" vroeg ik hem.

"Mijn vader zei vroeger, dan eten we het maar op maat" zei hij, met weer die mondhoek omhoog.

Vervolgens kwam de verhalen over vader, die in 2014 stierf.

Van zijn moeder weet ik dat de band tussen vader en hem heel sterk was.

Hij had er nooit over gesproken.

Nu wel.

Het ontroerde me diep.

Blij als een kind: we hebben een nieuwe laag geraakt, hij en ik.