Even wat foto's van het huiswerk van Marjoke.. Ik vind het heerlijk om te doen!
Some photo's from Marjoke's homeworkassignment, Love doing it!
First the paintjob. Architectonical shapes.
zaterdag 28 januari 2017
Huiswerk om van te dromen.../ Homework assignment to dream off
Huiswerk om van te dromen... / Homeworkassignment to dream off
Even wat foto's van het huiswerk van Marjoke.. Ik vind het heerlijk om te doen!
Some photo's from Marjoke's homeworkassignment, Love doing it!
Eerst het schilderwerk. Architectonische vormen.
First the paintjob. Architectonical shapes.
Dan een organische vorm toevoegen. Ik ben dol op het gras in onze voortuin. De manier waarop het beweegt; hoe de zon er doorheen speelt, prachtig. Then add an organic shape... I love the grass in our frontyard. The way it moves, the way the sun plays with it, beautiful.
Het gras natekenen en uitknippen. Draw and cut the grass in paper
De goede kleuren kiezen. Choosing colors
Knippen... Cutting...
En dan kijken hoe ik ze neer wil leggen... nog best moeilijk maar met wat hulp van Bert kom ik op de perfecte compositie uit! Then I have to lay them out... Quite hard but with a little help from my man I find the perfect composition!
En uiteindelijk de lijnen neerzetten die je straks in het uiteindelijke stuk wilt quilten met oostindische inkt vastleggen. Ik heb gekozen om zowel de architectonische als de organische vormen te benadrukken. And finally draw the lines you eventually want to quilt with ink. I choose to emphasize both the architectonical shapes as the organic ones.
Even wat foto's van het huiswerk van Marjoke.. Ik vind het heerlijk om te doen!
Some photo's from Marjoke's homeworkassignment, Love doing it!
First the paintjob. Architectonical shapes.
woensdag 25 januari 2017
Na de les van Marjoke...
Na de les van Marjoke...
We maakten per materiaal verschillende voorbeelden van wat je kon doen:
With each material we made several examples of what you could do with it:
Ik vond het allemaal leuk om te maken. Hilda uit klas 2c is wat dat betreft niet veel veranderd :-)
In elk geval, ik heb mijn eerste vel papier beschilderd, en fijn gespeeld met mengen en het verven met grote kwasten.
Er komt meer...
Omdat het niet uitmaakt of ik nou in klas 2c van de KLOS in Emmen zit in 1984, of in groep QS 14 in Nijkerk in 2017, het kind in mij houdt van lekker spelen...
Mijn 1e stukkie...
I enjoyed it all. Hilda from class 2c did not change a lot as far as these things are concerned :-)
Well, I painted my first big piece of paper, en played along with mixing the colors and painting with big brushes.
And more will follow...
Since it doesn't matter if I am in class 2c from Kindergartenteacherscollege in 1984 in Emmen, or in group QS 14 in 2017 in Nijkerk, my inner child just loves to play!
My first piece :-)
After Marjoke's class...
Afgelopen zaterdag kregen we een opdracht van Marjoke waar ik me meteen op verheugde.
Beschilder een groot vel papier met "architectonische" vormen (vierkant, cirkel, rechthoek). Je mag primaire kleuren gebruiken, maar je mag ook mengen. Daarna knip je "organische" vormen (plant, mens, rondere vormen) en die plak je erop. Een beetje in de stijl van Matisse en Klee, die we in de les hebben behandeld.
Zoiets als dit: "Volland" van Klee:
Last Saturday we got an assignement from Marjoke where I immediately looked forward to.
Paint a big pieve of paper with "architectonical" forms (square, circle). You can use primary colors, but you can mix too. After that you cut out "organical" forms (plantlike, humanlike, rounder forms) and glue them on. A little like Matisse and Klee, whom we studied in class. Like this: "Volland" made by Klee.
Maak foto's van elke stap.
Nou, dat was leuk!
Ik moest meteen weer denken aan de Kleuterkweek en de lessen tekenen. Wat vond ik dat leuk.
Ik heb er de map nog maar eens bijgehaald en heb even fijn op "memory lane" gewandeld...
De techniekenmap... kijk...
Make photo's from every step you make.
Well, that was fun!
I immediately thought back in the times where I went to college to be a Kindergartenteacher and particularly the lessons in drawing and painting. I loved those classes.
I took my old map from those classes and took a fun walk on memory lane...
Our techniques-map... look!
With each material we made several examples of what you could do with it:
In elk geval, ik heb mijn eerste vel papier beschilderd, en fijn gespeeld met mengen en het verven met grote kwasten.
Er komt meer...
Omdat het niet uitmaakt of ik nou in klas 2c van de KLOS in Emmen zit in 1984, of in groep QS 14 in Nijkerk in 2017, het kind in mij houdt van lekker spelen...
Mijn 1e stukkie...
I enjoyed it all. Hilda from class 2c did not change a lot as far as these things are concerned :-)
Well, I painted my first big piece of paper, en played along with mixing the colors and painting with big brushes.
And more will follow...
Since it doesn't matter if I am in class 2c from Kindergartenteacherscollege in 1984 in Emmen, or in group QS 14 in 2017 in Nijkerk, my inner child just loves to play!
My first piece :-)
donderdag 19 januari 2017
blokkades en beslissingen; Blockades en decisions
BLOKKADES EN BESLISSINGEN. Blockades and decisions.
Toen we begin december met QS 14 in museum de Pont in Tilburg waren, kregen we de volgende opdracht.
Fotografeer veel; kies daar één stuk uit wat je afschuwelijk vindt, en één die je prachtig vindt.
Hier is mijn "prachtig".
When we were in museum "De Pont"in Tilburg with our group from Quilting Special, we got the following assignement. Photograph a lot: pick from your pictures a piece you hate and a piece you love. Here's my "love".
Het is landschapskunst; gemaakt door Richard Long uit Bristol. Het heet "Planet circle" en komt uit 1991. Het is gemaakt van Franse kalksteen. Ik vind kalksteen mooi. Misschien was dat het? Misschien ook de uitstraling van het werk; dat wit op die grijze vloer met dat kille industriële sfeertje eromheen (waar ik helemaal geen fan van ben)
Maar hoe dan ook; het trok me.
Dus ik fotografeerde het uit alle hoeken.
This is landscape-art: made by Richard Long from Bristol. Its called: "Planet circle"and its from 1991. It is made from French limestone. I like limestone. Maybe that was it. Maybe it was the atmosphere surrounding the piece: the white on that grey floor; cold and industrial. (which I am no fan of at all)
But however it was; it pulled me in. I was attracted.
So I photographed it from all sides.
Al onderweg naar huis bedacht ik een heleboel dingen die ik kon maken: een soort ketting; een halssierraad van vilten balletjes, van papier-maché... Later bedacht ik met mijn moeder dat ik wel een trui kon tekenen met ingebreide "kiezelstenen" van bv zachtblauw als ondergrond en dan de pas met wit, en een paar tinten grijs inbreien. Dat ga ik wel nog een keer doen.
Maar concreet moesten we er eerst een collage van maken.
Dat werd dit:
Driving home ideas just kept popping in my head: I could make a necklace; from felt balls; from papier-maché... Later when visiting my mom we thought of a beautiful fair isle sweater with "cobblestones" knitted in it. For instance soft blue as a background with white and a couple of greys to knit the cobbles.... I think I will make that sweater later on!
But at first we had to make a collage.
This is what I made:
Ik vond het superleuk om te maken; scheuren, plakken, propjes maken, heerlijk. Dan er met Photoshop van allerlei dingen mee doen. Details, uitsnijden, bedenk het maar. Dat deed ik: de collage op de grond en ik op mijn buik met mijn smarthpone.
Bijvoorbeeld deze foto:
I thought it was superfun to make: tearing up the paper; glueing, making the little balls to look like 3D; just loved it. Then working with Photoshop and do all kinds off things with it. Details, cutting it out, whatever. Thats what I did: with the collage on the floor and me on my belly with my smartphone :-).
This one for instance:
Vervolgens moesten we uit al die foto's er eentje kiezen die we dan op minimaal A3 formaat moesten maken: schilderen, tekenen, quilten, alles was OK.
Ik deed mijn best en dacht; die schaduwen tussen dat papier; de zachte uitstraling van de scheurrandjes, mooi.
Eerst maar eens tekenen op het ondergronddoek.
After that we had to pick one photo and make that bigger; about 12 by 25 inches. Draw, paint, quilt, anything you liked.
I did the best I could and thought: those shadows between the paperbits.... the softness of the torn paper... beautiful.
First I drew on the backgroundcloth:
Daarna met stofjes aan de gang.
Then I added the fabrics
Man man...wat moeilijk. Ik dacht; eerst de donkerste schaduwen overbrengen, en dan langzamerhand steeds lichter. Ik kreeg het niet voor elkaar en kon geen enkele manier bedenken hoe het dan wel moest.
Ik dacht, laat het maar een dag rusten.
Dus gingen we gezellig een dag uit.
De dag daarna moest ik werken; in de avond ging ik kijken en heb maar even een foto gemaakt. Dan zie je de dingen soms net even anders.
Maar ik werd er zo bedroefd van. Ik voelde me falen; en baalde er vreselijk van. Ik vond de lapjes stom en de kleuren ook; saai, saai saai.
But MAN! That was so hard. I thought: first the darkest shadows on the cloth, then slowly but surely lighter and lighter. I just couldn't get a grip on it. I could not think of any way at all on how to do it.
I thought; just let it rest for a day.
So we went out for a day of fun.
The day after I had to go to work and in the evening I went to look. I took a photo. Sometimes you just see it in a different way.
But it made me so sad. I felt like a failure: I was really annoyed about it. I thought the fabrics were stupid and the colors too: boring, boring, boring.
De volgende avond kreeg ik een ingeving.
Waarom doe ik niet iets heel anders en ga ik weer terug naar mijn 1e idee: het halssierraad. Gecombineerd met dat idee van die trui.
Gecombineerd met mijn passie: ECHTE kleur.
Ik keek in mijn kast, pakte mijn knalgroen geverfde linnen overhemd, nam mijn voorraad restjes van Kaffe Fassett en BAM! Daar was inspiratie. Daar was blijdschap. Allesoverheersend.
En dan krijg je dit.
The next evening I had a brainwave.
Why not do something completely different and go back to my first idea: the necklace.
Combined with the sweateridea.
Combined with my passion: REAL color.
I looked in my closet, picked my dyed brightgreen linen shirt; took my stash of scraps Kaffe Fassett and BAM! Inspiration! Happiness! Overpowering.
And this is the result...
De dag daarna meteen aan het werk; en er volgde nog een heel inspirerende lunch met vriendin Henske die voor haar werk mensen nieuwe ideeën aanbrengt en op creatieve manier mensen met hun handen laat werken om hun hoofd weer vrij te krijgen. https://www.facebook.com/Craftskoffieenklei/
Ik had de volgende vragen:
* hoe ga je om met een blokkade?
* wat vertelt een blokkade je?
* maak ik me er niet met een Jantje van Leiden af door iets wat ik "niet kan" en "niet leuk vind" aan de kant te leggen en vervolgens lekker te gaan spelen?
The day after I went on it right away. A very inspiring lunch with my dear friend Henske followed. Her job is to give people new ideas about life, through creativity; hands channeling your head to be free...https://www.facebook.com/Craftskoffieenklei/
I had the following questions:
* how do you handle a blockade?
* what does a blockade tell you?
* don't I make it too easy for myself by putting aside something "I can't"and "don't like" to just go play?!
We kwamen op de volgende antwoorden:
* ik blijf bang dat ik niet goed genoeg mijn best doe en niet goed genoeg ben
* ik kan beter mijn eigen intuïtie volgen en doen waar ik heel blij van word
* ik ben zeer zorgvuldig met mijn proces bezig en onderzoek goed wat mij blokkeert, waarom, en maak dan vervolgens goede beslissingen.
* die beslissingen passen bij wie ik ben; en daarom word ik er ook zo gelukkig van.
We reached the following answers:
* I keep being afraid of not trying hard enough and not being good enough.
* I'd better follow my own intuition and do what makes me so happy
* I am very careful in working on my process and am researching carefully what it is that blocks me, why, and make good decisions after considering things.
* those decisions are representative for me: thats why I get so happy
De conclusies:
* mijn werk wijkt af. Ik maak andere keuzes dan anderen doen. Dat komt doordat ik ben wie ik ben
* als ik kies voor wat mij blij maakt en mij raakt worden anderen daar ook blij van of geraakt; en aangezien ik DAT wil met wat ik maak is het verstandig om heel dicht bij mijn intuïtie te blijven.
* WEL blijven onderzoeken waar ik mij kan vernieuwen; WEL blijven onderzoeken of ik zorgvuldig en bewust werk en WEL het proces goed vastleggen.
* en dan op tijd beginnen: blokkades kosten tijd.
The conclusions:
* my work is different than others. I make different choices than others. That's because I am who I am
* if I choose what makes me happy or touches me I make other people happy or touched: and since THAT is what I want with what I make it is a wise thing to do to stay very close to my intuition.
* DO research where I can renew myself. DO research if I work careful and conscious and DO report the process.
* and start in time: blockades cost a lot of time...
En nog mijn idee daarbij: blokkades zijn lastig. En niet leuk. Maar het maakt mij iedere keer helderder wat mijn "handtekening" is in mijn werk. En allemachtig wat is dat supergaaf.
And finally my own idea: blockades are a pain in the b***. And not funny at all. But.. time after time it becomes more clear to what my "autograph" is in my work. And my goodness. That is SO COOL!
Toen we begin december met QS 14 in museum de Pont in Tilburg waren, kregen we de volgende opdracht.
Fotografeer veel; kies daar één stuk uit wat je afschuwelijk vindt, en één die je prachtig vindt.
Hier is mijn "prachtig".
When we were in museum "De Pont"in Tilburg with our group from Quilting Special, we got the following assignement. Photograph a lot: pick from your pictures a piece you hate and a piece you love. Here's my "love".
Maar hoe dan ook; het trok me.
Dus ik fotografeerde het uit alle hoeken.
This is landscape-art: made by Richard Long from Bristol. Its called: "Planet circle"and its from 1991. It is made from French limestone. I like limestone. Maybe that was it. Maybe it was the atmosphere surrounding the piece: the white on that grey floor; cold and industrial. (which I am no fan of at all)
But however it was; it pulled me in. I was attracted.
So I photographed it from all sides.
Al onderweg naar huis bedacht ik een heleboel dingen die ik kon maken: een soort ketting; een halssierraad van vilten balletjes, van papier-maché... Later bedacht ik met mijn moeder dat ik wel een trui kon tekenen met ingebreide "kiezelstenen" van bv zachtblauw als ondergrond en dan de pas met wit, en een paar tinten grijs inbreien. Dat ga ik wel nog een keer doen.
Maar concreet moesten we er eerst een collage van maken.
Dat werd dit:
Driving home ideas just kept popping in my head: I could make a necklace; from felt balls; from papier-maché... Later when visiting my mom we thought of a beautiful fair isle sweater with "cobblestones" knitted in it. For instance soft blue as a background with white and a couple of greys to knit the cobbles.... I think I will make that sweater later on!
But at first we had to make a collage.
This is what I made:
Bijvoorbeeld deze foto:
I thought it was superfun to make: tearing up the paper; glueing, making the little balls to look like 3D; just loved it. Then working with Photoshop and do all kinds off things with it. Details, cutting it out, whatever. Thats what I did: with the collage on the floor and me on my belly with my smartphone :-).
This one for instance:
Ik deed mijn best en dacht; die schaduwen tussen dat papier; de zachte uitstraling van de scheurrandjes, mooi.
Eerst maar eens tekenen op het ondergronddoek.
After that we had to pick one photo and make that bigger; about 12 by 25 inches. Draw, paint, quilt, anything you liked.
I did the best I could and thought: those shadows between the paperbits.... the softness of the torn paper... beautiful.
First I drew on the backgroundcloth:
Then I added the fabrics
Ik dacht, laat het maar een dag rusten.
Dus gingen we gezellig een dag uit.
De dag daarna moest ik werken; in de avond ging ik kijken en heb maar even een foto gemaakt. Dan zie je de dingen soms net even anders.
Maar ik werd er zo bedroefd van. Ik voelde me falen; en baalde er vreselijk van. Ik vond de lapjes stom en de kleuren ook; saai, saai saai.
But MAN! That was so hard. I thought: first the darkest shadows on the cloth, then slowly but surely lighter and lighter. I just couldn't get a grip on it. I could not think of any way at all on how to do it.
I thought; just let it rest for a day.
So we went out for a day of fun.
The day after I had to go to work and in the evening I went to look. I took a photo. Sometimes you just see it in a different way.
But it made me so sad. I felt like a failure: I was really annoyed about it. I thought the fabrics were stupid and the colors too: boring, boring, boring.
De volgende avond kreeg ik een ingeving.
Waarom doe ik niet iets heel anders en ga ik weer terug naar mijn 1e idee: het halssierraad. Gecombineerd met dat idee van die trui.
Gecombineerd met mijn passie: ECHTE kleur.
Ik keek in mijn kast, pakte mijn knalgroen geverfde linnen overhemd, nam mijn voorraad restjes van Kaffe Fassett en BAM! Daar was inspiratie. Daar was blijdschap. Allesoverheersend.
En dan krijg je dit.
The next evening I had a brainwave.
Why not do something completely different and go back to my first idea: the necklace.
Combined with the sweateridea.
Combined with my passion: REAL color.
I looked in my closet, picked my dyed brightgreen linen shirt; took my stash of scraps Kaffe Fassett and BAM! Inspiration! Happiness! Overpowering.
And this is the result...
De dag daarna meteen aan het werk; en er volgde nog een heel inspirerende lunch met vriendin Henske die voor haar werk mensen nieuwe ideeën aanbrengt en op creatieve manier mensen met hun handen laat werken om hun hoofd weer vrij te krijgen. https://www.facebook.com/Craftskoffieenklei/
Ik had de volgende vragen:
* hoe ga je om met een blokkade?
* wat vertelt een blokkade je?
* maak ik me er niet met een Jantje van Leiden af door iets wat ik "niet kan" en "niet leuk vind" aan de kant te leggen en vervolgens lekker te gaan spelen?
The day after I went on it right away. A very inspiring lunch with my dear friend Henske followed. Her job is to give people new ideas about life, through creativity; hands channeling your head to be free...https://www.facebook.com/Craftskoffieenklei/
I had the following questions:
* how do you handle a blockade?
* what does a blockade tell you?
* don't I make it too easy for myself by putting aside something "I can't"and "don't like" to just go play?!
We kwamen op de volgende antwoorden:
* ik blijf bang dat ik niet goed genoeg mijn best doe en niet goed genoeg ben
* ik kan beter mijn eigen intuïtie volgen en doen waar ik heel blij van word
* ik ben zeer zorgvuldig met mijn proces bezig en onderzoek goed wat mij blokkeert, waarom, en maak dan vervolgens goede beslissingen.
* die beslissingen passen bij wie ik ben; en daarom word ik er ook zo gelukkig van.
We reached the following answers:
* I keep being afraid of not trying hard enough and not being good enough.
* I'd better follow my own intuition and do what makes me so happy
* I am very careful in working on my process and am researching carefully what it is that blocks me, why, and make good decisions after considering things.
* those decisions are representative for me: thats why I get so happy
De conclusies:
* mijn werk wijkt af. Ik maak andere keuzes dan anderen doen. Dat komt doordat ik ben wie ik ben
* als ik kies voor wat mij blij maakt en mij raakt worden anderen daar ook blij van of geraakt; en aangezien ik DAT wil met wat ik maak is het verstandig om heel dicht bij mijn intuïtie te blijven.
* WEL blijven onderzoeken waar ik mij kan vernieuwen; WEL blijven onderzoeken of ik zorgvuldig en bewust werk en WEL het proces goed vastleggen.
* en dan op tijd beginnen: blokkades kosten tijd.
The conclusions:
* my work is different than others. I make different choices than others. That's because I am who I am
* if I choose what makes me happy or touches me I make other people happy or touched: and since THAT is what I want with what I make it is a wise thing to do to stay very close to my intuition.
* DO research where I can renew myself. DO research if I work careful and conscious and DO report the process.
* and start in time: blockades cost a lot of time...
En nog mijn idee daarbij: blokkades zijn lastig. En niet leuk. Maar het maakt mij iedere keer helderder wat mijn "handtekening" is in mijn werk. En allemachtig wat is dat supergaaf.
And finally my own idea: blockades are a pain in the b***. And not funny at all. But.. time after time it becomes more clear to what my "autograph" is in my work. And my goodness. That is SO COOL!
vrijdag 9 december 2016
Blaadjes op blad
Blaadjes op blad
We hadden een opdracht gekregen op les 2 van Quilten Speciaal 14.
Het stilleven stond klaar: we mochten foto's maken maar moesten het ook natekenen en er een collage van maken.
Hier is de foto:
Daar moesten we een quilt van maken.
Ik zag er tegenop: zoveel elementen erin; ik vond het moeilijk. Gelukkig was de opdracht: Doe er mee wat je wilt: je mag het helemaal namaken of er een element uit kiezen; wat je wilt.
OK dan.
Ik dacht aan het popje.
Maar dan een gekleurd poppetje, dat ik opgevuld uit de quilt naar voren zou laten komen.
Poppetje klaar, maar ik werd niet blij van de vrag, WAAR zet je die dan op een oppervlakte neer...
Poppetje al heel snel in de prullenbak...
Ik dacht, dan dus een ander element.
Het blad, en het boek.
Ik raapte grote bladeren buiten, heb ze gedroogd, en neergelegd. Saai.
Toen besloot ik ze goudkleurig te spuiten.
Met organza eroverheen vastgenaaid in een wervelwind-quiltpatroon.
Ik werd al een heel stuk blijer.
Af was het nog niet.
Ik heb heel veel oude bijbeltjes staan.
In een opwelling heb ik achteruit zo'n oud boekje blaadjes gescheurd, die verkreukt en gerangschikt op een manier die mij goed beviel.
Toen ze vastgenaaid waren was ik geraakt door de verkreukt- en verscheurdheid van blaadjes- op- blad; een kapotgemaakt en verkreukeld "formulier om het heilig avondmaal te houden".
Er zaten ook lege plekken in.
Als theoloog dacht ik "ohooohhhhh"
Als mens dacht ik "ik laat dingen achter me die me NIETS meer zeggen"
Dat laat leegte zien.
Dat laat stilte zien.
Eem periode stil-leven.
En tegelijk: ruimte om een nieuw pad te gaan dat schitterend voor me op tafel ligt.
Ik ben, opnieuw, bijzonder benieuwd hoe het pad loopt.
En waar het gaat.
We hadden een opdracht gekregen op les 2 van Quilten Speciaal 14.
Het stilleven stond klaar: we mochten foto's maken maar moesten het ook natekenen en er een collage van maken.
Hier is de foto:
Daar moesten we een quilt van maken.
Ik zag er tegenop: zoveel elementen erin; ik vond het moeilijk. Gelukkig was de opdracht: Doe er mee wat je wilt: je mag het helemaal namaken of er een element uit kiezen; wat je wilt.
OK dan.
Ik dacht aan het popje.
Maar dan een gekleurd poppetje, dat ik opgevuld uit de quilt naar voren zou laten komen.
Poppetje klaar, maar ik werd niet blij van de vrag, WAAR zet je die dan op een oppervlakte neer...
Poppetje al heel snel in de prullenbak...
Ik dacht, dan dus een ander element.
Het blad, en het boek.
Ik raapte grote bladeren buiten, heb ze gedroogd, en neergelegd. Saai.
Toen besloot ik ze goudkleurig te spuiten.
Met organza eroverheen vastgenaaid in een wervelwind-quiltpatroon.
Ik werd al een heel stuk blijer.
Af was het nog niet.
Ik heb heel veel oude bijbeltjes staan.
In een opwelling heb ik achteruit zo'n oud boekje blaadjes gescheurd, die verkreukt en gerangschikt op een manier die mij goed beviel.
Toen ze vastgenaaid waren was ik geraakt door de verkreukt- en verscheurdheid van blaadjes- op- blad; een kapotgemaakt en verkreukeld "formulier om het heilig avondmaal te houden".
Er zaten ook lege plekken in.
Als theoloog dacht ik "ohooohhhhh"
Als mens dacht ik "ik laat dingen achter me die me NIETS meer zeggen"
Dat laat leegte zien.
Dat laat stilte zien.
Eem periode stil-leven.
En tegelijk: ruimte om een nieuw pad te gaan dat schitterend voor me op tafel ligt.
Ik ben, opnieuw, bijzonder benieuwd hoe het pad loopt.
En waar het gaat.
woensdag 26 oktober 2016
Fragile
Vandaag is S er.
Ze maakt voor ons het huis schoon.
Ik ben thuis om te herstellen van de oogoperatie.
Today S is here.
She cleans our house for us.
I am home to recover from my eye-surgery.
Ze begint altijd boven; en werkt graag alleen.
Dus ik blijf beneden en doe wat dingen voor het werk; wat mailtjes, wat telefoontjes tot ik merk dat de ogen moe worden.
Dan brei ik wat. Zo fijn, dat kan op gevoel na ruim 40 jaar ervaring :-)
She always starts upstairs; and loves to work alone.
So I stay downstairs and do some workthing, some mails, some phone-calls until I notice my eyes are getting tired.
Then I knit some. So nice, I can do it without looking after 40 years of experience :-)
Als S beneden komt ga ik naar boven. In mijn naaikamer werk ik aan mijn klimaatuitdaging.
Leidraad voor mij is het nummer "Fragile" van Sting.
When S is coming down I go upstairs. In my sewingroom I work at my climatechallenge.
Leading is the song "Fragile" from Sting.
Onze aarde is zo kwetsbaar. Dat wil ik in deze quilt laten zien.
Mijn idee is dat het woord "Fragile" er veel op moet komen.
De eerste poging is met zeefdrukken; tevens de eerste keer dat ik dat doe :-)
De gebruikte vitrage blijkt te fijnmazig; zowel textielverf als paintsticks drukken niet door.
Op de stof eronder komen alleen maar vlekken door.
Niet de bedoeling.
Our earth is so fragile. Thats what I want to show in this quilt.
My idea is to put the word "Fragile" on it as much as possible.
The first attempt is printing, also the first time I do it :-)
The fabric I use is way too thick; textile paint and paintsticks don't come through.
Only stains are to be seen.
Thats not supposed to happen.
Vandaag probeer ik sjablonen uit te snijden met een fijn stanleymesje en twee soorten paterno.
Best een uitdaging met ogen die nog niet helemaal coördineren...
De dikke soort lukt niet; het mesje (al wat ouder) komt er niet door.
De dunne soort lukt wel.
De bril moet er bij af, en ik hang er zo'n 20 centimeter boven.
Maar het lukt!
Ook het dikke papieren sjabloon gaat mooi.
Today I am trying to cut forms with a fine knife and 2 sorts of plastic.
Quite a challenge with eyes that don't coordinate very well yet...
The firm plastic doesn't work, the knife does not get through it.
The thinner sort works.
I have to put my glasses aside, en my face is about 20 cm above it.
But it works!
The thick paper form works too.
S is klaar. Ze brengt de stofzuiger boven en vraagt wat ik doe; het ziet er eng uit zegt ze.
Ik zeg: "Ik worstel met kwetsbaarheid."
Ze begrijpt me natuurlijk niet dus ik leg de klimaatuitdaging uit, laat de toegezonden stofjes zien, de gelukte en niet gelukte pogingen, en zing het liedje voor haar.
Ze kent het. "Mooi", zegt ze.
S is ready. She brings the vacuumcleaner up and asks what I am doing: it looks creepy she says.
I tell her that I am struggling with fragility/ vulnarability
She doesn't understand off course, so I explain the climate-challenge, show her the fabrics I got, the try-outs that did and those who didn't work out, and I sing the song for her.
She knows it. "Nice", she says.
Dan vraagt ze me "Waarom kies je daarvoor?"
Goeie vraag...
Then she asks me, "Why do you choose that?"
Good question.
"Fragile" als leidraad.
In deze quilt, in mijn leven.
"Fragile" as a leading theme.
In this quilt, in my life.
Ik denk aan hoogleraar Brene Brown.
Zij ziet een grote kracht in kwetsbaarheid.
Ik ook.
I think of professor Brene Brown.
She sees great strength in vulnarability.
Me too.
Ze maakt voor ons het huis schoon.
Ik ben thuis om te herstellen van de oogoperatie.
Today S is here.
She cleans our house for us.
I am home to recover from my eye-surgery.
Ze begint altijd boven; en werkt graag alleen.
Dus ik blijf beneden en doe wat dingen voor het werk; wat mailtjes, wat telefoontjes tot ik merk dat de ogen moe worden.
Dan brei ik wat. Zo fijn, dat kan op gevoel na ruim 40 jaar ervaring :-)
She always starts upstairs; and loves to work alone.
So I stay downstairs and do some workthing, some mails, some phone-calls until I notice my eyes are getting tired.
Then I knit some. So nice, I can do it without looking after 40 years of experience :-)
Als S beneden komt ga ik naar boven. In mijn naaikamer werk ik aan mijn klimaatuitdaging.
Leidraad voor mij is het nummer "Fragile" van Sting.
When S is coming down I go upstairs. In my sewingroom I work at my climatechallenge.
Leading is the song "Fragile" from Sting.
Onze aarde is zo kwetsbaar. Dat wil ik in deze quilt laten zien.
Mijn idee is dat het woord "Fragile" er veel op moet komen.
De eerste poging is met zeefdrukken; tevens de eerste keer dat ik dat doe :-)
De gebruikte vitrage blijkt te fijnmazig; zowel textielverf als paintsticks drukken niet door.
Op de stof eronder komen alleen maar vlekken door.
Niet de bedoeling.
Our earth is so fragile. Thats what I want to show in this quilt.
My idea is to put the word "Fragile" on it as much as possible.
The first attempt is printing, also the first time I do it :-)
The fabric I use is way too thick; textile paint and paintsticks don't come through.
Only stains are to be seen.
Thats not supposed to happen.
Vandaag probeer ik sjablonen uit te snijden met een fijn stanleymesje en twee soorten paterno.
Best een uitdaging met ogen die nog niet helemaal coördineren...
De dikke soort lukt niet; het mesje (al wat ouder) komt er niet door.
De dunne soort lukt wel.
De bril moet er bij af, en ik hang er zo'n 20 centimeter boven.
Maar het lukt!
Ook het dikke papieren sjabloon gaat mooi.
Today I am trying to cut forms with a fine knife and 2 sorts of plastic.
Quite a challenge with eyes that don't coordinate very well yet...
The firm plastic doesn't work, the knife does not get through it.
The thinner sort works.
I have to put my glasses aside, en my face is about 20 cm above it.
But it works!
The thick paper form works too.
S is klaar. Ze brengt de stofzuiger boven en vraagt wat ik doe; het ziet er eng uit zegt ze.
Ik zeg: "Ik worstel met kwetsbaarheid."
Ze begrijpt me natuurlijk niet dus ik leg de klimaatuitdaging uit, laat de toegezonden stofjes zien, de gelukte en niet gelukte pogingen, en zing het liedje voor haar.
Ze kent het. "Mooi", zegt ze.
S is ready. She brings the vacuumcleaner up and asks what I am doing: it looks creepy she says.
I tell her that I am struggling with fragility/ vulnarability
She doesn't understand off course, so I explain the climate-challenge, show her the fabrics I got, the try-outs that did and those who didn't work out, and I sing the song for her.
She knows it. "Nice", she says.
Dan vraagt ze me "Waarom kies je daarvoor?"
Goeie vraag...
Then she asks me, "Why do you choose that?"
Good question.
"Fragile" als leidraad.
In deze quilt, in mijn leven.
"Fragile" as a leading theme.
In this quilt, in my life.
Ik denk aan hoogleraar Brene Brown.
Zij ziet een grote kracht in kwetsbaarheid.
I think of professor Brene Brown.
She sees great strength in vulnarability.
Me too.
donderdag 28 november 2013
nevel
benen lopen langs het Wolderwijd
in het hoofd zoekt taal
de weg naar ruimte
die de ogen zien
veel grijs zie ik
en nevel
even geen wind
de vogels rusten op het wijd
als in niets
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Taal kan dat doen: ruimte zoeken wanneer vanbinnen nevel is.
Zeker gecombineerd met lopen werkt dat bij mij goed.
Het ritme dat lopen biedt, geeft rust in de kop.
En dat moet soms wel ;-)
Soms zit je even "in-between": je komt ergens vandaan, waar het niet goed voor je was.
Stappen nemen is moeilijk, maar je doet het wel.
En dat lijkt goed uit te pakken, maar hoe, dat weet je nog niet.
Nevel.
En even geen wind om de nevel weg te blazen.
Hoe bijzonder kan het zijn, wat een schoonheid kun je daarin zien.
Wat een rust schuilt daar.
Ik hou wel van nevel.
in het hoofd zoekt taal
de weg naar ruimte
die de ogen zien
veel grijs zie ik
en nevel
even geen wind
de vogels rusten op het wijd
als in niets
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Taal kan dat doen: ruimte zoeken wanneer vanbinnen nevel is.
Zeker gecombineerd met lopen werkt dat bij mij goed.
Het ritme dat lopen biedt, geeft rust in de kop.
En dat moet soms wel ;-)
Soms zit je even "in-between": je komt ergens vandaan, waar het niet goed voor je was.
Stappen nemen is moeilijk, maar je doet het wel.
En dat lijkt goed uit te pakken, maar hoe, dat weet je nog niet.
Nevel.
En even geen wind om de nevel weg te blazen.
Hoe bijzonder kan het zijn, wat een schoonheid kun je daarin zien.
Wat een rust schuilt daar.
Ik hou wel van nevel.
dinsdag 26 november 2013
mooi, begrip
Gisteren een prachtig gesprek gehad.
Het onderwerp was vergeven en loslaten.
Vier vrouwen, twee nationaliteiten, drie verschillende denominaties, ziedaar de diversiteit van Lelystad!
We keken bij onszelf naar binnen om te kijken wat vergeven nou eigenlijk inhoudt.
Onze conclusie was dat er verschillende dingen voor nodig zijn.
Een beslissing, een houding, hard werken, en soms afstand.
Soms als andere mensen je pijn doen, of ondanks "sorry" geen verandering laten zien, dan is het werk dat jij moet verrichten een dagelijks terugkerend ding.
Als het gaat om jezelf vergeven is het nog weer anders.
Terugkijkend kun je zo'n fijn oordeel over jezelf hebben.
Dat had ik anders moeten doen, zeg maar, beter.
Maar dat ging toen niet; je weet nu meer dan toen, je bent veranderd.
Wat je nu zou doen, kon je toen nog niet.
Accepteren wie je bent, met alles wat daar bij hoort aan leuke en minder leuke dingen, is dan van cruciaal belang.
Daardoor kwamen we op het begrip "barmhartig" uit.
Er zitten in deze groep twee geweldige vrouwen vanuit een Marokkaanse achtergrond.
Eén dame geboren en getogen Lelystadse, één die hier een jaar of 9 woont en onzeker is over haar Nederlands.
Zij begreep het woord niet helemaal.
Dus vertelde de ander wat het woord in het Arabisch was.
Ik spel het maar even zoals ik het heb gehoord: "rachma".
Dat deed bij mij een lichtje branden.
In het Hebreeuws, dat ik een jaar of 12 terug bestudeerde, betekent dit woord o.a. baarmoeder.
En ook in het Arabisch bleek het woord voor baarmoeder diezelfde stam te hebben...
Aangezien dit een gespreksgroep is om te praten over heftige bevallingen, vielen daar ineens stukjes op hun plaats.
Als je pijn en verdriet, narigheid achter je wilt laten, heb je barmhartigheid nodig, rachma.
Met bijna hetzelfde woord zeg je baarmoeder, waar de moeilijke bevallingen beginnen.
We zochten nog een naam voor onze gespreksgroep.
Die hebben we wel gevonden.
Rachma.
Het onderwerp was vergeven en loslaten.
Vier vrouwen, twee nationaliteiten, drie verschillende denominaties, ziedaar de diversiteit van Lelystad!
We keken bij onszelf naar binnen om te kijken wat vergeven nou eigenlijk inhoudt.
Onze conclusie was dat er verschillende dingen voor nodig zijn.
Een beslissing, een houding, hard werken, en soms afstand.
Soms als andere mensen je pijn doen, of ondanks "sorry" geen verandering laten zien, dan is het werk dat jij moet verrichten een dagelijks terugkerend ding.
Als het gaat om jezelf vergeven is het nog weer anders.
Terugkijkend kun je zo'n fijn oordeel over jezelf hebben.
Dat had ik anders moeten doen, zeg maar, beter.
Maar dat ging toen niet; je weet nu meer dan toen, je bent veranderd.
Wat je nu zou doen, kon je toen nog niet.
Accepteren wie je bent, met alles wat daar bij hoort aan leuke en minder leuke dingen, is dan van cruciaal belang.
Daardoor kwamen we op het begrip "barmhartig" uit.
Er zitten in deze groep twee geweldige vrouwen vanuit een Marokkaanse achtergrond.
Eén dame geboren en getogen Lelystadse, één die hier een jaar of 9 woont en onzeker is over haar Nederlands.
Zij begreep het woord niet helemaal.
Dus vertelde de ander wat het woord in het Arabisch was.
Ik spel het maar even zoals ik het heb gehoord: "rachma".
Dat deed bij mij een lichtje branden.
In het Hebreeuws, dat ik een jaar of 12 terug bestudeerde, betekent dit woord o.a. baarmoeder.
En ook in het Arabisch bleek het woord voor baarmoeder diezelfde stam te hebben...
Aangezien dit een gespreksgroep is om te praten over heftige bevallingen, vielen daar ineens stukjes op hun plaats.
Als je pijn en verdriet, narigheid achter je wilt laten, heb je barmhartigheid nodig, rachma.
Met bijna hetzelfde woord zeg je baarmoeder, waar de moeilijke bevallingen beginnen.
We zochten nog een naam voor onze gespreksgroep.
Die hebben we wel gevonden.
Rachma.
Abonneren op:
Posts (Atom)