gesprekje kado - conversational present

Gesprekje kado- Conversational present

Vandaag is mijn motto: "Er is geen tijd- of is er niets dan tijd?"
Uit het gedicht "Eb" van Vasalis.
Dat reist al zo'n 24 jaar met mij door mijn leven.
Het herinnert mij altijd aan Wim en Loes... afgelopen jaar is hij "uit de tijd" gegaan; waar Loes nog amper idee heeft van tijd.
Wat hebben ze mij een gedachtenrijkdom gegeven...
Ik herdenk ze deze dag.

Today my motto is "There is no time- or is there nothing but time?"
It's a part of the poem "Eb" by Vasalis.
It has traveled with me through my life for 24 years now.
It always remembers me of Wim and Loes... Last year he "went out of time"; where Loes hardly has any idea about time.
They gave me such a richdom of thoughts...
I remember them this day.

Voor ik naar de markt fiets, puzzel ik een poosje. Een paar jaar terug had ik een prachtige puzzel gekocht: in de vorm van Amerika. "The United States in license plates". Duizend stukjes, heel moeilijk, maar superleuk. Ik had al eens gezien dat ze diezelfde vorm ook hadden met de vogels van de Staten, en ook nog met bloemen. Allemaal 1000 stukjes, allemaal in Amerika-vorm. Afgelopen vakantie hebben we ze in Amerika gekocht via Jeska. Al die tijd geen tijd. Ze lagen op de kast.
Te wachten tot ik tijd had...  en raad eens?
Vandaag heb ik tijd!

Before I bike to the market, I work on my jigsaw puzzle. A few years ago I bought this great jigsaw in America-shape: "The United States in license plates". Thousand pieces, very difficult, but very cool. I already saw it was also available in State birds and State flowers... All 1000 pieces, all in America-shape. We bought them during our last vacation, via Jeska. But ever since; no time. They just layed there on top of the bookshelves...
Waiting till I had the time... and guess what? 
Today I do have time!

In deze donkere dagen voor kerst, (het wordt amper licht met die motregen en mist) probeer ik ons huis wat te verlichten en op te fleuren. Dat lukt wel...

In these dark days before Christmas, (we hardly see light with this drizzly, foggy days) I try to enlighten our house. That works...

De tulpen zijn voor mij altijd nodig om mijzelf eraan te herinneren dat het echt wel weer voorjaar wordt... het blad van het speenkruid helpt me ook een handje...

The tulips are necessary for me to remind me that spring defenitely will come again...
The little green leafs from the celandine in my garden do help too!

En anders een merel opzoeken op Youtube. Ook goed.
Or I am looking up the blackbird on Youtube... Works too!

merel / blackbird

Dan fiets ik even door de mist naar de markt. Een kopje koffie bij de Oude Bieb, altijd gezellig.
Boodschappen doen; wat vlees, brood, noten, en de bestelling bij de poelier.
Ik zie altijd bekende mensen; dus een praatje hier, een praatje daar...

Op de weg terug zie ik haar lopen, lekker warme muts, dikke jas, en altijd die twinkelende oogjes. Ik mag haar zo graag. Ze roept: "Ik denk vaak aan je hoor! Je moet niet denken dat ik je vergeet!" Ik stap even af. Ik zeg "Nou, dat is fijn om te horen! Dat hoor ik graag, dat je aan me denkt!" Ik complimenteer haar met de muts. Hij staat haar goed. We praten even, ze zegt, "Ik neem  nog een keer contact met je op hoor" en ik zeg "Wanneer het onze tijd is, dan ontmoeten wij elkaar."
"Zo is het" zegt ze.

Wat een kado, zo'n gesprek.

"Er is geen tijd-  of is er niets dan tijd?"

I take my bike to go to the market. A cup of coffee at a special place "De Oude Bieb"
de Oude Bieb
Doing my groceries: a little meat, bread, nuts, and the pre-ordered partridges. 
I always see people I know: so a little chat here and a little chat there...

On the way back I see her walking: warm cozy hat, warm coat, and always those twinkly eyes. I like her so much. She calls to me: "I think about you a lot you know! Don't think I forget you!" I step off my bike. And say "Well, that's nice to hear! I like the thought of you thinking of me!" I compliment her with her hat. He looks good on her. We talk a while, and she says, "I will get in touch!" and I respond "When its our time, we will meet."
"Ain't that right" she says.

What a gift, a conversation like this.

"There is no time- or is there nothing but time?"

Mistig, koud, en stil. / Misty, cold and quiet...

Al een paar dagen ben ik met de "zwart-wit-uitdaging" bezig: je plaatst op Facebook foto's in zwart-wit, er mogen geen mensen opstaan, en je nomineert elke dag iemand om het ook te gaan doen.
Je doet het een week.

For a few days now I am joining the "black-and-white-challenge" on Facebook. You post pics in black and white, no persons on it, and you nominate people to join. one every day.
It takes a week.

Ik vind dat leuk, zulke uitdagingen.
Ik houd van foto's maken, en zwart-witfoto's hebben een hele eigen schoonheid.

I like these challenges.
I love to make photos, and black-and-white photos have their very own beauty.

Maar vandaag kom ik er niet toe. Ik schuif even een daggie door.
Vandaag is het te grijs om mij heen.
Ik denk steeds aan dat liedje van Lohues:

But today it does'nt work. I'm skipping today.
Its just too grey around me.
It reminds me of the song from Daniel Lohues (not in English; not even in Dutch: its my native language Drents!)

Ik moet ook steeds denken aan wat mensen om mij heen meemaken.
Er is veel verdriet: werksituaties, verwachtingen die niet uitkomen, zorgen over kinderen, er is gemis, zorg over ouders, en dan de gesprekken over is wat ik maak/ is wie ik ben wel goed genoeg.
Er is zoveel onrecht.
Er is zoveel zwart-wit en veel te veel grijs.

I also keep thinking about what happens to people around me.
There is a lot of sadness: worksituations; unfullfilled expactations, people suffer because their kids suffer, there are people missing people, people who suffer about their parents, and then those conversations about is what I make/ is who I am good enough.
So much injustice.
There is so much black and white and way too much grey.

Maar ik denk ook heel veel aan liefde.
Ik maak hartjes: voor een nieuw prachtig klein kindje, en om te laten zien dat ik van mensen houd.
Ik maak ze heel kleurrijk: het kan niet gekleurd genoeg.
Kijk maar:

I also think a lot about love.
I make little hearts: for a brandnew beautiful small baby; and to show I love people.
I make them very colorfull: no such thing as too much color whem it comes to love...
Look: 

Ik lees in de nieuwe van Dan Brown "Oorsprong" de interessante theorie dat we ontstaan vanuit het doorgeven en verspreiden van energie.
Dat liefde niet beperkt is; dat het een bron is waar we de diepte niet van kennen...

In the new Dan Brown book I read about the interesting theory that we come from spreading energy.
That love has no limits; that it is a source from which depth we have no idea.

Nee, er is geen gerechtigheid. Onrecht, pijn, verdriet, gemis, ziekte, gemene mensen, het bestaat.
Daar moeten we het mee doen.
Het leven is nooit alleen maar geluk. Soms doet het zeer.
Vandaar vandaag geen zwart-wit, geen grijs.
Daar hebben we genoeg van om ons heen.
Ik doe vandaag aan verspreiden van kleur.

No, there is no justice. Pain, sadness, missing, diseases, mean people, they exist.
We have to deal with that.
Life is never just happiness. Sometimes it hurts.
So today no black and whote, no grey.
We have enough off that around us.
Today I choose to spread some color.

Masterclass jasje... het proces en het product! / Masterclass coat: the process and the product!

Gelukkig ben ik Facebookvrienden met Marijke van Welzen.
Ze kondigde ergens in het vroege voorjaar een "Masterclass jasje" aan en ik WIST dat ik daar bij moest zijn. Dus ik meldde me onmiddellijk aan. Het was een Masterclass van twee dagen bij Hawar in Oldeberkoop en ik verheugde me er ontzettend op!

My luck to be Facebookfriends with Marijke van Welzen. 
She announced a "Masterclass coat" somewhere in the early spring and I KNEW I had to be there. So I mailed rightaway to subscribe. It was a two-day Masterclass at Hawar in Oldeberkoop and I was looking forward immensely!

Wie de jassen van Marijke heeft gezien, vergeet ze nooit meer. Ik werd er door gegrepen toen ik ze voor het eerst zag staan bij de grote tentoonstelling van het Quiltersgilde in Deventer, een paar jaar terug. Daarna had ik al eens een dag een workshop "Denim" gedaan bij haar en wist dat het bijzonder inspirerend was. Daar begon ik met deze rok:

Who ever layed eyes on Marijke's coats, will never forget them. I was completely blown away when I saw them the first time at the big exhibition from our National Quiltguild in Deventer, a few years ago. After that, I did a one-day workshop "Denim" with her and knew that it was very inspiring. I started with this skirt there:

We moesten veel stofjes meenemen, een goeie naaimachine, en nog het een en ander..

We had to take loads of fabric, a good machine, and some more...

Een warm welkom, kennismaking met 8 andere dames, uitleg, en aan het werk!

A warm welcome, meeting 8 other ladies, explanation, and at work!

Ik had vooraf de patroondelen uit dunne quiltvulling gesneden, groter dan nodig, naar een gemakkelijk model dat ik al eerder had gemaakt. Ik ben geen coupeuse...

In advance I cut the patternparts out of thin quiltfilling, bigger than neccesary, in an easy model I made before. I am NOT a good seamstress!

Aan het eind van de tweede dag was mijn rugpand een heel eind op weg!

Progress at the end of the second day!

De resultaten van de andere dames waren echt schitterend!

The results of the other ladies were brilliant!

Thuis werkte ik verder aan de voorpanden

At home I continued on the two frontparts

Het groeide onder mijn handen en ik vond het heerlijk om er aan te werken. De details vertelden mij heel wat over mezelf.

It grew under my hands and I loved working on it. The details told me a lot about myself.

En uiteindelijk waren alle panden klaar; deed ik er mooie rode voering in en kon het in de wasmachine. met twee hele pakjes colorcatchers :-) Het resultaat:

Eventually all the parts were ready, I added a pretty red lining and I put it in the washingmachine. With TWO packages colorcatchers :-) The result: 

Ik wist al dat ik er een mooi jasje van wilde maken, dus... blokkeerde ik een poosje want wat was het ENG om te snijden in die stralende panden! Ik wilde 'm af hebben voor de Regiodag. Dus ik deed het, en raapte al mijn moed bij elkaar...

I already knew I wanted to make a pretty coat, so... I felt blocked for a while because OMG it was SO scary to cut those shiny parts! But... I wanted it to be finished for the Regionday of the Quiltguild. So. I did it. I scraped up all my courage...

Natuurlijk bewaar ik de restjes! Je weet maar nooit...

Off course I keep the scraps! You never know, right?! 

En dan ineens... klaar!

And then all of a sudden... ready!

Ik vond het prachtig om te maken, heb weer een stuk van mijn angst overwonnen, en het volgende jasje is in mijn hoofd al in de planning. Dat gaat een heel bijzonder jasje worden om een lieve oude vriend en zijn vrouw te herdenken. Ik zie er naar uit.
En voorlopig ben ik heel trots en blij met dit "proefjasje"!

I just loved making it, overcame some fears, and the next coat is starting to grow in my head. That is going te be a very special coat to remember a dear old friend and his wife. I am looking forward to it.
And for now I am very proud and happy with this "trialcoat"!

dekens en lapjes/ blankets and fabric

Over dekens en lapjes

Blankets and fabric

Drie jaar terug had ik voor het eerst contact met haar. Donna werkte aan een Travelers Blanket en ik vond ‘m prachtig. Ik reageerde en we werden FB-vrienden.

Three years ago we had our first contact. Donna was working on a Travelers Blanket and I loved it. I responded and we got Facebook-friends.

De Travelers Blanket is een idee en ontwerp van Dijanne Cevaal. Toen mensen nog niet blogden, zelfs nog geen kaartjes stuurden, gingen ze al wel op reis. Onderweg voegden ze lapjes en kleine herinneringen toe aan de deken die ze bij zich hadden.

The Travelers Blanket is an idea and design by Dijanne Cevaal. When people didn’t blog, or even sent postcards, they did travel anyway… On the road they added pieces of fabrics and little memories to the blankets they carried with them.

Donna was er mee bezig tijdens de lange uren aan haar vaders ziekbed. Samen kozen ze de lapjes, Donna appliceerde, borduurde en verzorgde. Toen hij stierf maakte zij ‘m af. Het is een hele dierbare herinnering aan haar vader.

Donna worked on hers during the long hours she spended at her fathers bed when he was very sick. They picked the pieces of fabric together, Donna appliqued them, embroidered and cared for her father. When he died, she finished it. It is a very precious memory.

Ik vond het idee toen al mooi, en ging er meteen mee aan het werk. Ik had nog 2 oude wollen jasjes liggen waar ik niets meer mee deed: ze pasten niet meer. Ik haalde ze uit elkaar, sneed er rechte stukken van en naaide ze aan elkaar.

I just loved the idea, and went to work it rightaway. I had 2 old wool leftover jackets that I grew out. I took them apart, cut them into squares pieces and sewed them together.

Met oude sokken, een zeer geliefd t-shirt, lint, kralen, en kleiknopen die een lieve vriendin voor me maakte werd het een schitterende sjaal in de stijl van een Travelers Blanket, maar toch ook helemaal Hilda. De idee van een hele quilt bleef wel in het achterhoofd.

With old socks, a very precious t-shirt, ribbon, beads and clay buttons made for me by a dear friend it became a wonderful shawl in Travelers Blanketstyle, but very much Hilda at the same time. The idea of a whole quilt kept stuck in my head.

Maar ja, jullie kennen dat wel… zoveel te doen…

But well… you know… so much to do…

Ik begon aan QS 14… en kreeg nog meer te doen… Ik heb jullie er al weleens wat van verteld. Daar hoort natuurlijk ook huiswerk bij… De nieuwste opdracht bijvoorbeeld… waarbij we ons liefste lapje moeten bewerken! En ECHT je liefste lapje… Sjonge… das wel een beetje auw als je in die gekoesterde donkeroranje ruwe zijde moet snijden…

I started this 2-yearround artquiltcourse… and got more to do… I told you about it. Off course you get homework to do! For instance the newest one…. Where we have to work our dearest, most beloved fabric 4 different ways… And REALLY your most favourite… no smuggling! Boy. That is a little ouch if you cut that gorgeous darkorange raw silk…

Maar wat blijkt?! Je liefste lapje heeft de potentie om je liefste werk te worden! Wat heerlijk, die uitdaging…

But you know what? Your dearest piece of fabric has the potention to become your dearest work! LOVE those challenges!

De Travelers Blanket verbleef in een verborgen kamertje. Naast alles wat ik wil, is er ook héél veel dat ik moet. Daar begon ik over na te denken. De 28 uur bij mijn werkgever hingen steeds meer op mijn nek. Na gesprekken met een arbeidsdeskundige ging ik mijn nieuwe bedrijf melden bij de KvK. En kreeg eigenlijk direct opdrachten en NOG meer te doen… maar wat een leuke dingen kreeg ik te doen…

The Travelers Blanket was resting in a hidden little room. Next to everything I want, there’s so much I have to do. I started to think about that. The 28 hours with my employer were weighing heavier and heavier. After meetings with a sort of coach I went to the Chamber of Commerce to start my own business. And immediately the assignements came… so MUCH more to do even… but all cool and great stuff!

Per 1 januari stop ik bij mijn werkgever. Dat besluit gaf lucht, en onwaarschijnlijk veel vreugde.

On the 1st of January I am quitting my job. That decision helped, I felt relieved and felt an overflowing joy.

Want, even deze week doornemen: maandag, dinsdag, woensdag de hele dag werken, waarbij dinsdag van half 9 tot half 8. Woensdag deze blog inleveren. Donderdagmorgen boodschappen doen en pompoensoep maken voor de workshop “herfst” op vrijdag. Donderdagmiddag een vergadering voor het werk, vrijdag dus de workshop. Zaterdag naar QS14, en zondag sta ik op de handwerkbeurs in Hoeven waar ik 2 workshops “Bubbels” geef… huiswerk liefste lapje voor zaterdag ergens tussendoor… manlief neemt gelukkig het koken voor het grootste deel voor zijn rekening deze week!

You see, just taking you through this week: Monday, Tuesday, Wednesday is working my job; Tuesday from 8.30 into 19.30. Wednesday I have to have this blog finished. Thursdaymorning there’s groceryshopping and cooking pumpkinsoup for quiltworkshop theme “autumn” on Friday. Thursdayafternoon a meeting for my work, Friday there’s the workshop. Saturday is my studyday for artclass, and Sunday I am at a craftshow where I teach two workshops “Bubbles”. In between there’s the homeworkassignement with my dearest fabric. Thank goodness DH does the cooking this week!

Na 1 januari… kan ik ook workshops geven op dagen dat mensen echt kunnen. Kan ik meer mensen aannemen voor coaching. Kan ik …. Wacht eens even…. Gauw vragen of dat mag van Dijanne Cevaal… JAAAAAAAA!!! Het mag! Ik kan starten met een maandelijkse bee voor het maken van een Travelers Blanket! Wat een heerlijk vooruitzicht om samen met een groepje mensen zo’n prachtige, symbolische quilt te maken… we gaan een soort reis maken met een prachtig resultaat.

After January 1st… I can teach workshops when people are actually free. I cab coach more people individually… I can… Wait… Let me ask if Dijanne Cevaal would allow me… YESSSSSSS! I CAN! I can start a monthly Travelers Blanketbee! What a delightful idea to be able to work with a group of people on such a wonderful symbolic quilt… We are going on a kind of journey with a beautiful result.

Reis jij mee???? 

Do you want to travel with us???

"fragile", deel 2

"Fragile", deel 2/ part 2

Vorig jaar oktober schreef ik een blog over de quilt die ik aan het maken was voor de "Stash Exchange" met als thema 'Klimaat'.
Hier is de link:

Last year in October I wrote a blog about the quilt I was making for the "Stash Exchange" with the theme 'Climate'
Here's the link:

"Fragile" deel 1

Je kunt daar lezen over de eerste start, en wat de achterliggende gedachte is.
Deze keer schrijf ik over de reis die "Fragile" heeft gemaakt, van toen naar nu en straks.
Want die quilt heeft wat afgereisd!

You can read there about the first start, and about the thought behind it.
This time I will write about the journey "Fragile" made, from then, till now, and beyond.
Because that quilt travelled quite a bit!

De opdracht was: stuur 4 stofjes uit je voorraad op. Je ontvangt er ook 4. Je mag maximaal 4 stofjes toevoegen aan je quilt. Het thema van de quilt moet 'klimaat' zijn, het formaat was ook duidelijk. Niet kleiner en niet groter dan dat. En zo rond 1 januari 2017 moest ie opgestuurd worden.
Het begin van een reis van een jaar...
20 mensen uit Nederland deden mee, en ook 20 uit Zwitserland en Engeland.

The assignment was: send in 4 pieces of fabric from your stash. You receive 4 as well. You may add max 4 fabrics in your quilt. The theme of the quilt has tot be 'climate', and the size was clear too. Not smaller, not bigger than that. And about the 1st of January it had to be sent away.
The beginning of a year long journey...
20 people from the Netherlands joined, and also 20 from Switzerland and the United Kingdom.

Eerst de verbinding van mijn binnenkant naar mijn handen: dat was best een lange reis. Het ontwerp was er snel nadat het idee geboren was: maar dan nog de realisatie. Dat was best een gevecht. In spiegelbeeld werken is niet mijn sterkste punt en voor ik het wist had ik de stof die ik toegestuurd kreeg, verknipt. Weg stof, en dat was een nieuwe uitdaging...
Die kwam ik gauw te boven toen ik de snippertjesmethode hanteerde :-)

First I had to make the connection from my inside to my hands: that was quite a long step. The design came quick after the idea was born: but then the realisation. That was quite a fight. Working in mirror imaging is not my strongest quality and before I knew it I ruined the fabric I got... Fabric to pieces, there you got it: a new challenge...
I got over it soon when I made the best of it and used the leftovers and cut them into even smaller pieces:-)

Ik plakte alles vast, maakte er toen gauw drie lagen van met mooi verloopgaren.
Toen alles vast zat bleek het niet goed gegaan: grote lussen aan de achterkant...
Zucht. Nog maar een keertje.
Dat ging beter.
Toen het spannendste gedeelte: de tekst in goud borduren met de Free Motion Methode...
In één keer goed, zó uit de losse pols...

I fused every piece, quilted the three layers with pretty yarn.
When everything was sewn, and I turned it around I saw it went wrong: big rats nests on the backside...
Sigh. And another try.
That went better.
Then the most creepy part: embroidering the text, in gold, by Free Motion Quilting...
I succeeded at once, just like that...

Klaar voor reis 1. Op naar Inge Schoonderwoerd, de voorzitter van ons Quiltersgilde!
Ik was trots!

Ready for travel 1. To Inge Schoonderwoerd, the chairwoman of our Quiltersguild!
I was proud!

De eerste tentoonstelling waar "Fragile" te zien was, was in Zwitserland.
Reis 2. Ik heb 'm daar niet gezien.
Gelukkig wel in Dalfsen, op de miniatuurtentoonstelling van maart. Wat was het FIJN om 'm weer te zien! En wat waren de anderen van de uitdaging schitterend...
Ik was trots op ons allemaal.

The first exhibition where "Fragile" could be seen was in Switzerland.
Travel 2. I didn't see it there.
Fortunately, I did in Dalfsen, at the miniature-exhibition in March. It was SO good to see it again! And the other quilts where so beautiful!
I was proud of all of us.

Reis nummer 3 ging naar Birmingham, naar het grote Festival of Quilts. Onverwacht kon ik gaan. En wat was het daar overweldigend leuk! En wat heerlijk om daar "Fragile" weer te zien.
NOG leuker was dat ik daar Hannelore Nunn ontmoette. Zij was de ontvanger van mijn stofjes!
Toeval bestaat niet: ze stond in de tentoonstelling NET toen ik mijn quilt ging laten zien aan een andere Facebookvriendin uit Amerika: Mary Shotwell...

Travel number 3 went to Birmingham: to the great Festival Of Quilts. Unexpectedly I could go. And what an overwhelming joy it was to be there! And what a delight to meet "Fragile" again. 
Even more fun was meeting Hannelore Nunn there. She was the receiver of my fabrics! No such thing as coincedence: she was in the exhibition JUST when I was going to show my quilt to another Facebookfriend from America: Mary Shotwell...

Ondertussen had ik een bestemming voor mijn "Fragile" gevonden. Eén van mijn liefste vrienden verloor een geliefd mens. Op de begrafenis draaiden ze "Fragile" van Sting. Toen ik dat hoorde, wist ik waar ik deze quilt voor had gemaakt. Dat was de bedoeling geweest.

In the meantime I found a destination for my "Fragile". One of my dearest friends lost a beloved person. At the funeral "Fragile" from Sting was heard. When I heard that, I knew why I made this quilt. That was what it was meant for after all.

Na Birmingham maakte de quilt reis 4: terug naar Nederland bij verzamelpunt Inge, en vandaag kwam hij weer bij mij. Reis 5.
Nog één reis te gaan, dan is hij daadwerkelijk thuis.
Niet zo gemakkelijk om 'm los te laten, maar hij is gemaakt met de bedoeling om te raken.
En dat is wat hij doet.
Mijn "Fragile".

After Birmingham the quilt made travel 4: back to the Netherlands with Inge, en today it came back to me. Travel 5.
One more travel to go, and then he's finally home.
Not easy letting him go, but it was meant to touch.
And that is what it does.
My "Fragile".

Licht - Light

Licht = leven
Light = life

Goh.
Had ik dat niet leuk bedacht.
De quilt "I never promised you a Rosegarden" wilde ik opsturen voor de Algemene tentoonstelling in Alkmaar. Omdat deze quilt ingelijst zit vroeg ik even na hoe ik hem op moest sturen.
Hij bleek te klein te zijn...
Ik voelde me behoorlijk terneergeslagen...
Het ging om deze: veel Kaffe Fassetrestjes, op stof geprinte foto's veel borduurwerk...

Gosh.
I really had it thought out.
The quilt "I never promised you a Rosegarden" was the one I wanted to send in for the big exhibition in Alkmaar from our National Quiltersguild.
Since its in a frame, I first asked how I should send it in...
It appeared to be too small...
I felt really down...
It was this one: scraps, lots of Kaffe-scraps, printed flowerpics, lots of embroidery... 

Hij hangt in onze woonkamer heel centraal, want hij is zo mooi vrolijk...
It has a central place in our livingroom since its so bright and happy...

Maar goed.
Terwijl ik zat bij te komen, leerde ik over punten en lijnen want ik zat op cursus QS14.
Wat een fijne les!
Ik voelde me opnieuw geïnspireerd worden.
We hadden het over onze mindmappen, de verschillende manieren waarop je dit kunt doen, en over het eindthema dat voor ons gekozen wordt door één van onze docenten.
Naar aanleiding van dat thema maken we onze eindopdracht voor de presentatie in 2018...
But anyway...
While I recovered, I learned about points and lines since I was in class at QS14.
What a delightfull class it was!
I felt new inspiration coming up.
We were talking about the different ways to do mindmaps, and also about the endtheme that we each get; chosen for us by one of our teachers. 
In that theme we have to make a final assignment that will be presented in 2018.

Terwijl we het daar uitgebreid over hadden dacht ik, maar eigenlijk ben ik al jaren bezig met mijn eigen thema...
Brainwave...
Hoelang al maak ik foto's van dingen in licht.
Bewonder ik schilders die licht kunnen vangen.
Zit ik in oude gebouwen eindeloos naar het licht te kijken.
Wacht ik tot de zon bijna onder is om de mooiste foto's van de bloemen in mijn voortuin te maken...
While we discussed that I thought, but actually I already have a theme I am fascinated with for years...
Brainwave...
How long am I making photographs of things in light.
Am I admiring painters who know how to catch light.
Do I sit in old buildings endlessly looking at the lightfall...
Am I waiting for the sun to set just to make the best pictures of the flowers in our frontgarden...

Ik dacht, ik ga fijn aan mijn eigen thema werken.
En had meteen een idee voor een nieuw werk voor de tentoonstelling.
Ik appte Bert snel of hij voor mij wat boodschappen wilde doen want ik moest meteen de volgende dag SNEL aan het werk...
Geen dag langer wachten...
I thought, you know what? I am going to work on my own theme.
And had a new idea for a new work for the exhibition rightaway.
I quickly apped Bert if he was willing to do some shopping for me because I had to start IMMEDIATELY the next day.
No waiting for another day longer!

Dat is een week geleden.
Ik ben vol vreugde met licht aan het werk...
Spuitbus goudverf, gouden kraaltjes, gouddraad, bronsgroene lovertjes, voile, en het is al af ook.
Volkomen anders dan anders, brengt het mij weer meer inspiratie terwijl ik er aan werk.
Hier een tipje van de sluier...
That was a week ago...
Full of joy I am working with light.
Golden spraypaint, golden beads, goldthread, bronzegreen shimmers, voile, and it is already finsihed!
Completely different than other work, it brings more and more inspiration while working on it.
Here is a little preview....

 Superspannend om het licht zijn werk te laten doen.
Waar voeg je toe?
Superexciting to let light do the work.
Where do you add?

 Wat voeg je toe?
What do you add?

 Waar zet je vast?
Where to sew it on?

Het werk in zijn geheel is pas op de tentoonstelling te zien.
Of je moet even langskomen.
Ik heb namelijk weer een nieuw favoriet werk in de woonkamer... :-)
The work as a whole is not to be shown till the exhibition.
Or you should come over and visit.
Since I have a new favourite work in my livingroom! :-)

Ik denk aan het 1e liedje op de nieuwe CD van Daniël Lohues: "Loat mij mar lekker dit doen, doar word ik bliede van"
Heel belangrijk liedje.
Als ik bliede ben, dan leef ik.
Dan geef ik licht.
Als ik bliede ben, dan komt het goed.
Zo is't.
En niet anders.
I'm thinking about the 1st song on the new album from Daniel Lohues. He is Dutch, and sings in Drents: the language I grew up in. The song is called (translated) "Just let me do this; it makes ma happy"
Its a very important song for me.
When I am happy, I live.
When I live, I shine.
When I am happy, things will be allright.
Thats how it is.
Period.

gastblog 1 voor de website van het Quiltersgilde!

Blog

Gastblogger Hilda Wessels: Handwerken doe ik al mijn hele leven

Mijn moeder leerde me breien toen ik 8 was, op mijn 12^e breide ik mijn 1^e trui. Ik ben er eigenlijk nooit mee opgehouden. Kant, inbreien (zo noemden we vroeger Fair Isle) hoe moeilijker, hoe leuker. Handwerken zou ik mijn hele leven blijven doen….

Op mijn 18^e verdiende ik bij door voor de Phildarwinkel in Emmen truien te breien, ik kreeg er 50 gulden per trui voor… Dat was fijn!

Naaien met de machine deed ik liever niet. Ik werd er heel ongeduldig van, en naaide veel liever met de hand. Ik versierde kleren vanaf mijn 14^e; schoentjes, wijde witte bloezen, met lint en kraaltjes. Een echte hippie… mijn zus schaamde zich kapot voor me!



Een goeie 6 jaar terug zag ik in Hobby-Time, de gezellige winkel in ons dorp, van die prachtige kerststofjes. En aangezien ik gek van kerst ben, dacht ik, ik ga gezellig patchworkkussentjes naaien.

Bam! Daar sloeg het toe! Het quiltvirus sloeg toe…. Lintjes, belletjes, alles erop en eraan en Hilda was blij…

Niet lang daarna zag ik een bord bij het winkeltje staan waar een beginnerscursus quilten werd aangeboden. Ik ben direct naar binnen gegaan om me op te geven. Er was een les bij met de naaimachine, maar die had ik niet en ik was al helemáál niet van plan om die aan te schaffen ook. Ik was niet gek. Ik bleef gewoon fijn met de hand naaien.

De cursus beviel me supergoed. Ik maakte de sampler, met veel oranje, geel en groen. Fris en leuk. Natuurlijk moest ik erop borduren. En trouwens, voordat de cursus af was, had ik een naaimachine gekocht…

Ik kon niet meer stoppen. Ik las al een tijdje de boeken van Jennifer Chiaverini, dus ik kocht “Sylvia’s bridalsampler” en zocht daar 16 sterren uit. Met 16 geappliceerde blokken (alles met piepkleine festonsteekjes want ik had nog nooit gehoord van vlies-o-fix) en een prachtig middenstuk maakte ik een kerstquilt die ik ieder jaar weer met blijdschap ophang!



Een quilt voor mijn moeder, met veel te veel Ohio-stars was de volgende. Hmm.. Die maak ik NOOIT meer. Ik kan ze niet meer zien. Maar de quilt was mooi en moeder blij.

Ongeveer op dat moment ontdekte ik de stoffen van Kaffe Fassett…. Mijn nieuwe passie: KLEUR!

Ondertussen heb ik een muur vol met stof…. Er zijn in die 6 jaar een hele serie cursussen en workshops geweest, en van het voornemen éérst een quilt af te maken en dan pas een nieuwe te beginnen ben ik maar afgestapt… het hoofd werkt sneller dan de handen… zelfs met de naaimachine been ik de ideeën amper bij.

Ook de muren binnenshuis krijgen steeds meer kleur…



Sinds september 2016 volg ik met buitengewoon veel plezier de cursus Quilten Speciaal 14, en ik leer ongelofelijk veel nieuwe dingen. En natuurlijk krijg je elke maand huiswerk te doen… het versieren van kleren blijf ik daarbij leuk vinden…



Daarover kunnen jullie een volgend blog meer lezen… Ik wilde jullie eerst vertellen hoe mijn liefde, pardon, mijn passie, voor quilten is geboren… Voor wie niet kan wachten: op mijn eigen blog staat al het één en ander om warm te draaien.
http://hildawessels.blogspot.nl/

Tot de volgende keer!

Lieve groet, Hilda

Hoe werkt dat? Hoe het werkt./ How does it work? How it works.

Hoe werkt dat? Hoe het werkt. How does it work? How it works.

Ruim een jaar geleden viel mijn oog op de One Block Wonder Quilts.
Dit is een speciale techniek waarmee je hele leuke resultaten kunt bereiken, en meestal erg verrassend.
Over a year ago my eye fell on the One Block Wonder Quilts.
Its a special technique which brings very nice results, with mostly very surprising effects.
Click on the link below for some pictures.
klik maar even voor wat plaatjes

Ik kocht het boek en ging aan het werk.
Eerst kies je een stof, waarbij je let op de herhaling van de print op de stof.
Ik koos voor Gradi Flora Tomato van Philip Jacobs, één van de stofontwerpers voor het Kaffe Fassett Collective.
I bought the book and started the work.
First you pick a fabric, and you pay attention to de repeat of the print.
I picked Gradi Flora Tomato by Philip Jacobs, one of the fabricdesigners from the Kaffe Fassett Collective. 

Ik zal niet uitwijden over de techniek zelf; als je geïnteresseerd bent kun je bovenstaand boek vast wel ergens vinden in de bieb of ergens online. Het is wel een techniek die de uiterste precisie vereist...
Dat was voor mij nog een uitdaging apart...
I won't bore you with the technique itself: if you're interested you can find the book in the library or somewhere on the internet. It is a technique that needs perfect precision. 
A challenge in itself for me...

Toen het snijden achter de rug was begon het leukste onderdeel: het leggen van de hexagons. En elke hexagon was weer anders.
Er zijn mensen die meer dan één maken; en het resultaat is altijd mooi.
Das niet wat voor mij, maar ik vind ze wel altijd mooi.
As soon as the cutting was done, the fun part began: laying out the hexagons. And every hexie was differrent! Loved it! 
There are people who make more than one; and the results never fail to be pretty.
That's not my thing, but I always find them beautiful.
Het resultaat mocht er zijn; kijk...
The result looked so good... 

Ik vond het mooi.
En legde vervolgens de quilt aan de kant; nog zoveel ideeën.
I liked it.
And put it aside: so many more ideas...

Onlangs had ik er genoeg van.
Ik had mezelf bij de jaarwisseling voorgenomen om al mijn UFO's af te maken dit jaar en dat ding lag er maar...
Tijd voor drastische maatregelen!
De SCHAAR erin!
Recently I just had enough of it.
At New Year I promised myself to finish al my UFO's this year and this thing was just laying there...
Time for something drastic.
Time to bring in the SCISSORS!

Toen ik een jaar of 14, 15 was, had ik een gewatteerd jasje. Zo'n Chinees eenvoudig, uiterst comfortabel jasje. Ik had al eens eerder zo'n soort jasje gemaakt en had het (zelf getekende) patroon nog liggen.
When I was about 14, 15 I had a quilted coat. Chinese style, modest, very comfortable. I made a similar coat before and had the (self drawn pattern) lying there.

Even slikken, daar ging ie dan... I swallowed hard, and there I went off...

Het was echt wel een beetje eng: wat als ik fouten maakte met knippen?
Maar één keer bezig werd ik steeds blijer:
It was a bit scary: what if I made mistakes with cutting?
But once I was working on it I got happier and happier:

De binnenkant van het jasje stralend groen, een shot cotton van Kaffe Fassett.
Bright green shot cotton for the inside of the coat: also Kaffe Fassett.

Het ging goed. het was alleen wat te wijd... dus ik sneed er wat af... Hmm... Teveel. Dan nog maar even een stukje er tussen gezet :-) Ik improviseer wat af tijdens het maken, want voor mij werkt het niet echt om met een perfect patroon te werken. Daar verveel ik me te pletter bij want niet creatief genoeg :-) Zo had ik niet genoeg van de OBW om ook de mouwen te maken; gelukkig had ik nog genoeg van de originele stof liggen.
It went well. Just a little too wide. So I cut some off... Hmm... Too much... So a piece extra on the sides :-) I improvise a LOT during sewing, because a perfect pattern is boring for me. Not creative enough. For example I didn't have enough OBW to make the sleeves with. Luckily I had enough of the original fabric. 
Een mooie bias gesneden afwerking langs alle panden zodat het meteen mooi afgewerkt was maakte het geheel nog leuker...
Het in elkaar naaien ging als een speer; en al gauw zat ie in elkaar en durfde ik het op de verschillende fora te zetten.
Bias cut lining for al the pieces made it even nicer...
Putting it together went QUICK and before I knew it I was ready to post it on Facebook... I was overwhelmed by the reactions...
Geweldige reacties...

Dan nog de afwerking: ik had in Shipshewana, Indiana samen met Sue Bonta Munn bij de enorme quiltwinkel Lolly's, die gerund woord door Amish, schitterende grote knopen gevonden. Dus enorme knoopsgaten gemaakt (het handige knoopsgatenvoetje is hiervoor veel te klein :-)) en de knopen eraan; gecombineerd met prachtige oranje knopen die er weer een mooi geheel van maken. (Suggestie van Bert!)
Finishing touch was the last part: in Shipshewana, Indiana I was with Sue Bonta Munn at the wonderful store of Lolly's , run by Amish people. I bought there wonderful big buttons. So i sewed enormous buttonholes (the special foot on my machine is too small) and combined the big buttons woth sparkly orange ones that made it perfection. (Berts' suggestion!)

Nu nog een naam. Met mijn fijne Janome Skyline kan ik die dan borduren: met een resultaat zo mooi dat ik het naamkaartje gewoon bovenaan mijn rug heb genaaid. Dat vindt Bert maar raar :-)
Now, I had to give it a name. With my super Janome Skyline machine I can embroider that... the result was so pretty I just sewed it on the backside. Bert thinks that's weird.

Ik niet. Ik vind het prachtig.
I don't think so. I love it.

Ik vind het een geweldig jasje. Ik voorzie dat ik veel quilttentoonstellingen, Regiodagen, Handwerkbeurzen en daarnaast ook gewoon gezellig op visite dit jasje, net als dat jasje van rond mijn 14e, 15e, helemaal tot op de draad zal laten verslijten.
I just love the coat. I bet I will wear it at a lot of quiltshows, guilddays, craftshows, and also just visiting or at work. And I bet I will wear it completely down, just like the one I had when I was 14, 15.

En zo werkt het.
Het begon met een interessante nieuwe techniek.
Uitzoeken hoe iets werkt is leuk, maar als ik dan weet hoe het moet verveel ik me alweer.
Dan ligt zo'n quilt maar wat in een vergeten hoekje.
Bij mij werkt dat dan zo. Enthousiasme weg.
Zonde natuurlijk.
Er dan iets van te maken dat je zo na aan je hart kan staan, en waar je ZO blij van wordt, is pas echt een geweldig proces.
Hoe werkt dat?
Zo dus.
Dat is hoe het werkt.
And that's how it works.
It started out with an interesting new technique.
Finding out how something works can be fun; but as soon as I have found it, I get bored.
Then a quilt can just lay there in a forgotten place.
That's how it works for me. Enthousiasm gone.
Off course that's a waste and a shame.
Creating something of it that's so close to your heart, that makes you THIS happy, is a real wonderful proces.
How it works?
Just like that.
That's how it works.

Huiswerk om van te dromen.../ Homework assignment to dream off

Huiswerk om van te dromen... / Homeworkassignment to dream off

Even wat foto's van het huiswerk van Marjoke.. Ik vind het heerlijk om te doen!
Some photo's from Marjoke's homeworkassignment, Love doing it!

 Eerst het schilderwerk. Architectonische vormen.
First the paintjob. Architectonical shapes.

 Dan een organische vorm toevoegen. Ik ben dol op het gras in onze voortuin. De manier waarop het beweegt; hoe de zon er doorheen speelt, prachtig.  Then add an organic shape... I love the grass in our frontyard. The way it moves, the way the sun plays with it, beautiful. 

 Het gras natekenen en uitknippen. Draw and cut the grass in paper

De goede kleuren kiezen. Choosing colors

 Knippen... Cutting...

 En dan kijken hoe ik ze neer wil leggen... nog best moeilijk maar met wat hulp van Bert kom ik op de perfecte compositie uit! Then I have to lay them out... Quite hard but with a little help from my man I find the perfect composition!

 En uiteindelijk de lijnen neerzetten die je straks in het uiteindelijke stuk wilt quilten met oostindische inkt vastleggen. Ik heb gekozen om zowel de architectonische als de organische vormen te benadrukken. And finally draw the lines you eventually want to quilt with ink. I choose to emphasize both the architectonical shapes as the organic ones.